Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ Παρ 9 Ιουν 2023

Ο κόμπος έχει φτάσει προ πολλού στο χτένι. Τα λόγια είναι όντως περιττά.

Όμως, παρά ταύτα, «σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό, τον χιλιομπαλωμένο, βρε ράβε ξήλωνε ράβε ξήλωνε, δουλειά, δουλειά, δουλειά να μη σου λείπει»…

Πόσο τραγικά πραγματικός, ταυτόχρονα και ειρωνικός, ο στίχος!!!

Απαθείς περιμένουμε τι;;;

Άραγε, τι άλλο χρειάζεται για να παραδεχτούμε επιτέλους την πλήρη αδιαφορία της κυβέρνησης για την Υγεία των πολιτών;

Δεν αναφερόμαστε μόνο στους σημερινούς κυβερνώντες, αλλά κατά την άποψή μας, είναι αυτοί που το τερμάτισαν ή προσπαθούν να το τερματίσουν.

Αναρωτιόμαστε, γιατί θα πρέπει οι τόνοι που σηκώνονται να είναι ευκαιριακοί και μόνο αντιπολιτευτικοί;

Η κατάσταση είναι και χρονίζουμε και δεδομένη. Το να υψώνουμε φωνή όταν συμβεί ένα τραγικό περιστατικό και μετά να «γυρνάμε πλευρό», δεν μας τιμά.

Πριν προχωρήσουμε, οφείλουμε να αναφέρουμε πως, ο μόνος κυβερνητικός βουλευτής που υψώνει «σημαία» για τα θέματα της Υγείας, είναι ο Μάνος Κόνσολας.

Παρόλο που υποστηρίζει τις πολιτικές του κόμματός του, διαφορετικά θα έπρεπε να παραιτηθεί, τολμάει κατά καιρούς να θίγει ζητήματα «καυτά», καυτηριάζοντας πρακτικές, προτείνοντας και λύσεις.

Ίσως οξύμωρο, ίσως όχι. Ο χρόνος θα δείξει.

Σε δήλωσή του, την οποία δημοσιεύουμε, αναφέρεται στο επίμαχο ζήτημα που όντως μας έχει συγκλονίσει, αν και δεν είναι το μοναδικό και εκτιμούμε ούτε το τελευταίο…,   γράφοντας μεταξύ άλλων: «Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι απλά θλιβερό, είναι τραγικό. Γιατί είναι τραγικό να μην υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο σε ένα νησί, που με κόπο και προσπάθεια, καταφέραμε να δημιουργήσουμε Τομέα του ΕΚΑΒ. Μια συγνώμη δεν αρκεί, δικαιολογίες δεν στέκουν. Το κεφάλι πρέπει να είναι κάτω αυτές τις στιγμές, μόνο η αλήθεια σώζει».

Εμείς θα προσθέσουμε τούτο:

Γράφουμε επανειλημμένα και επίμονα ότι, πολλές φορές οι κυβερνήσεις «δημιουργούν» τομείς μόνο και μόνο για να κλείσουν στόματα και να δώσουν ελπίδα. Συνήθης πολιτικάντικη πρακτική. Το αυτό συνέβη και στην περίπτωση του ΕΚΑΒ.

Το να δημιουργηθεί ένας τομέας στα χαρτιά, είναι το μόνο εύκολο και όπως αποδεικνύεται επί σειρά ετών, είναι και «επικερδές» για τους εκάστοτε διοικούντες, είτε τοπικούς είτε κεντρικούς. Βροχηδόν τα ψηφαλάκια…

Η «δυσκολία» τους έγκειται στη χρηματοδότηση της «δημιουργίας», δηλαδή, στο ποσό που θα γραφτεί στον ετήσιο προϋπολογισμό.

Όταν, λοιπόν, κάθε χρόνο στον κρατικό προϋπολογισμό τα χρήματα για την Υγεία είναι όλο και λιγότερα, τότε οι τομείς που δημιουργούνται είναι αέρας κοπανιστός.

Για το θεαθήναι και μόνο γι αυτό.

Σκέτη κοροϊδία, την οποία – φευ!!!- επιβραβεύουμε οι μοιραίοι κι άβουλοι!!!  

Πώς το μαύρο βαφτίζεται άσπρο

Πάμε σε άλλο θέμα, μιας και το προαναφερθέν αποτελώντας τη βαθύτερη «πληγή» της κοινωνίας μας, θα συνεχίζει να μας απασχολεί. Στο θέμα της ακρίβειας.

Είναι κοινή διαπίστωση, παρά τις εξάρσεις του κ. Γεωργιάδη περί του αντιθέτου, ότι, από εβδομάδα σε εβδομάδα αλλάζουν οι τιμές προϊόντων στα ράφια των σουπερ μάρκετ.

Όπως αναφέρουν διάφορες έρευνες, οι καταναλωτές στρέφονται σε προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας (το κάθε σούπερ μάρκετ παράγει (!!!) τα δικά του), μειώνοντας ταυτόχρονα κατά πολύ την αγορά αναγκαίων ειδών, περιοριζόμενοι στα άκρως αναγκαία.

Κι όμως. Όλη αυτή την κατάσταση, οι μέχρι χθες κυβερνώντες και εκ νέου διεκδικητές του «τιμονιού» της χώρας μας, την βαφτίζουν ανάπτυξη και κοινωνική προσφορά. Εννοούμε τα διάφορα pass που μας «ταΐζουν»….

Λέγαμε παλιά εν είδει ανεκδότου, διότι η κοροϊδία των πολιτών δεν είναι σημερινή, ας έρθει ένας κυβερνητικός βουλευτής να ζήσει για ένα δυο μήνες σε ένα νησί με μισθό μεροκαματιάρη, μιας και είτε ζει στην κοσμάρα του, είτε επιτελεί έργο προσφέροντας υπηρεσίες σε «αφεντικά». Σε όποια από τις δύο κατηγορίες ανήκει, είναι επικίνδυνος.

Σήμερα, επαναφέρουμε την «πρόσκληση». Δεν είναι λαϊκισμός. Είναι καθαρή πρόκληση – πρόσκληση. Τολμάει κάποιος; Σαφώς και όχι. Βολεμένοι όλοι τους σε μια καρέκλα, με παχυλό μισθό και «μπόνους», μας κάνουν συστάσεις, ενίοτε μας κουνούν και το δάχτυλο, μας τάζουν νέα επιδόματα…

Κι εμείς, δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα (δεν θα κουραστούμε να αναφέρουμε τον συγκεκριμένο στίχο), τι άραγε περιμένουμε;;;

Zogas_dimitris