Περάσαμε πολύ δύσκολα αυτή την τετραετία (covid- προς αποφυγή παρερμηνειών) και σταθήκαμε όρθιοι και ενωμένοι. Αντιμετωπίσαμε ΜΑΖΙ όλοι οι Κώοι κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα δημιουργήματα της νόσου και κρατήσαμε το νησί στο ίδιο βιοτικό επίπεδο. Δεν θα ανεχθούμε τις άναρθρες διχαστικές φωνές που φέρνουν τα ίδια γνωστά πρόσωπα κρατώντας ένα κερί και επικαλούνται το ‘’φως’’!.. είναι ετερόφωτοι και το έχουν αποδείξει στην όχι μακρινή θητεία τους. Τα φτηνά λογοπαίγνια δεν έχουν χώρο σε ένα νησί που είναι καταδικασμένο να βλέπει μόνο μπροστά, να επενδύει σε αξίες, παρά τη χειραγώγηση από το Κεντρικό (επιτελικό) Κράτος.
Την Κυριακή, δεν ψηφίζουμε με θυμό αλλά με κρίση. Ναι, να ζυγίσουμε και να ζυγιστούμε, ναι, να συγκρίνουμε και να συγκριθούμε, ναι, να αντιπαραβάλουμε το ‘’χτες’’ με το σήμερα, την ‘’ενέργεια’’ με το προτεινόμενο ‘’φως’’. Και να βρούμε το έλλειμμα, γιατί όχι!!!
Η εκλογική μάχη στην Κω δεν είναι Νικηταράς ή Κυρίτσης αλλά αυτό που ως πολιτικοί άνδρες ‘’έδειξαν’’ κατά τη θητεία τους.
Αυτό που ως προσωπικότητες κατέδειξε τη σχέση τους με την κοινωνία και το πώς αντιλαμβάνονται την πρόοδο και την ανάπτυξη, τόπου και Δήμου.
Για τον Νικηταρά επικρατεί ο χαρακτηρισμός ‘’ο ήπιων τόνων - ο ενωτικός’’, αντίστοιχα για τον Κυρίτση είναι ο ‘’ άμα τον βρεις στις καλές του’’. Τίποτα δεν βγαίνει τυχαία από έναν θυμόσοφο λαό.
Είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Είναι το σήμερα με το χτες. Η Κως χρειάζεται ηγέτη. Δεν μπορεί να ξεπεράσει και να ξεχάσει την πενταετία του ηγεμόνα. Που κόστισε πολύ ακριβά στα ταμεία του Δήμου με τις Δικαστικές διώξεις, με το διαχωρισμό σε ημέτερους και μη. Τα επικοινωνιακά πολιτικά παιχνίδια, μας δίδαξαν πολλά το τελευταίο τετράμηνο και πρέπει να μας έχουν κάνει σοφούς. Η χαλαρή ψήφος θα μας κοστίσει- όπως και η εμπιστοσύνη στον δήθεν καταλληλότερο Μητσοτάκη.
Όλα αυτά ήρθε να τα επιβεβαιώσει το προχθεσινό τοπικό Debate των υποψηφίων Δημάρχων. Ένας ενωτικός και με ενόραση Νικηταράς κι ένας αμετανόητος Κυρίτσης εμμονικός στο δικό του χτες. Η κυρία Μακρή απλά μας υπενθύμισε πόσο ρομαντισμό μπορεί να χωρέσει η πολιτική (η κομματική εν προκειμένω).
Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, το μεγάλο παραμύθι κι οι Παραμυθατζήδες του
Την Κυριακή πρέπει να σταλεί όμως κι ένα ηχηρό μήνυμα στον δήθεν κύριο ατσαλάκωτο Χατζημάρκο, ότι το έργο του εζυγίσθη και ευρέθη να υπολείπεται των λόγων του. Προβλήματα που αφορούν στους τομείς της Υγείας, της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας, των έργων κλίμακας στα ‘’μικρότερα’’ νησιά σε υποδομές και κίνητρα συγκράτησης των κατοίκων, του σχεδιασμού προστασίας από φυσικά φαινόμενα…! Ένας ηλεκτροφωτισμός στην Κω που διήρκεσε πέντε χρόνια κι ακόμα να παραδοθεί επίσημα, η τοποθέτηση στηθαίων σε ανύπαρκτης επικινδυνότητας σημεία και αντιστρόφως, χωρίς την πρόβλεψη σημείων στάσης για περιπτώσεις ανάγκης. Χάσαμε κι εδώ πέντε πολύτιμα χρόνια ακούγοντας για πρωτιές σε απορροφήσεις κονδυλίων αλλά χωρίς ορατό αντίκρισμα. Είναι ώρα να εμπιστευτούμε άλλους ανθρώπους, με όραμα που θα έχει άμεση σχέση με τις ανάγκες των νησιών και των νησιωτών μας, μια Περιφερειακή αρχή με Ανοιχτούς Ορίζοντες, από το σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση ενός προγράμματος που θα έχει στο επίκεντρο τον Άνθρωπο, τον πολίτη που επιμένει να παραμένει στην παραμεθόριο σε πείσμα των αντιξοοτήτων που τον περιβάλλουν εξ αιτίας της δεξιάς φιλοσοφίας τους της αποδοχής του ‘’υπηρέτη του επιτελικού γαλάζιου Κράτους’’ του Μέντορά τους Μητσοτάκη. Την Κυριακή δεν ψηφίζουμε πρόσωπα αλλά τολμούμε την ανατροπή.
Υ.Σ.
Διευκρινίζουμε ότι οι θέσεις της ‘’ΣΤΗΛΗΣ’’ εκφράζουν προσωπικές απόψεις του αρθρογράφου και μόνο.
