Αιφνιδιαστήκαμε πατριώτες;
Από το πουθενά; ή εμείς σφυρίζαμε αδιάφορα ενώ καί βλέπαμε καί ακούγαμε τι γίνεται γύρω μας! Δεν είναι δα και κάνα αχανές βασίλειο το νησάκι μας! Όταν άκουσα ότι η Κως μπαίνει στο βαθύ κόκκινο (μέτρα αυξημένου κινδύνου) αισθάνθηκα ότι τελικά παρακολουθείται η κατάσταση από το βαθύ κράτος. Όταν όμως διάβασα τα ‘’νέα’’ μέτρα που θα εφαρμοστούν προκειμένου να αντιμετωπιστεί στοχευμένα πλέον η κατάσταση, διαπίστωσα πως το όλο παιχνίδι -ναι, γιατί τώρα αυτό βεβαιώνεται ότι το βλέπουν σαν παιχνίδι (stratego) οι διαμορφωτές μιας νοσούσης διακυβέρνησης, ομολογώ ότι τρομοκρατήθηκα, και το εννοώ, τρομοκρατήθηκα! Καμία διαφοροποίηση από την υφιστάμενη κατάσταση. Κανένα μέτρο σε αναστολή ή απόσυρση, όλα μα όλα όπως ισχύουν πριν η Κως περάσει τον επιδημικό Ρουβίκωνα του κόκκινου συναγερμού. Τα καταστήματα ανοίγουν με όλα τα ενδεδειγμένα locks & licks (down, out, away, inside, πέρα Παναγιά, δώθε Παναγιά, ..), η αγορά εν γένει κι εμείς με την περιέργεια ποια η έννοια των αυξημένων μέτρων όταν αυτά απλά δεν υπάρχουν. Και αναρωτιόμαστε γιατί; Ποιος Καίσαρας ελέγχει το πέρασμα σ’ αυτόν τον Ρουβίκωνα, ποια συμφέροντα ή ποιες ανάγκες στέκουν υπεράνω της ανθρώπινης ζωής; Η Κως -το είχαμε γράψει μόλις στο προηγούμενο φύλλο, έμπαινε φωναχτά στο κόκκινο, ορατά -απτά τα δείγματα, οι αριθμοί αδιαμφισβήτητοι αλλά απέναντι στην ανάγκη έστεκε η ανέχεια! σε ποια ζυγαριά να τα βάλεις αυτά τα δυο ανθρώπινα πάθη χωρίς να γεμίζεις τύψεις; Ιδιαίτερα ανησυχητικά στρέφει τώρα η προσοχή μας στην επερχόμενη τουριστική περίοδο. Στον αντίκτυπο των αγορών της κατάταξης της Κω στις αυξημένου κινδύνου περιοχές, σε μια περίοδο που οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν για τον προορισμό των διακοπών τους. Προ ολίγων εβδομάδων όλα φάνταζαν τόσο ευνοϊκά για το νησί, η αισιοδοξία αποτελούσε κρυφό ανομολόγητο μυστικό για όλους τους κατοίκους που περίμεναν καρτερικά αυτή την περίοδο να περάσουν από την ανεργία στην ευλογημένη εργασία και το μεροκάματο. Τώρα, κάθε ενδεχόμενο είναι ανοιχτό, το αισιόδοξο της γρήγορης ανάκαμψης και το απευκταίο ότι όλα θα πάνε (ανυπολόγιστα) πίσω, με ό, τι αυτό σημαίνει για την οικονομία και την ψυχολογία μας. Τις επόμενες ημέρες σίγουρα θα έχουμε τις πρώτες αντιδράσεις της αγοράς. Σταθερότητα ή ακυρώσεις στις κρατήσεις, καθοριστικός συντελεστής που θα οδηγήσει τους ξενοδόχους έως και να ακυρώσουν τα συμβόλαιά τους και να κρατήσουν κλειστές τις μονάδες τους. Και αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα τι σημαίνει αυτό για τον κλάδο –αλυσίδα, των Ξενοδοχοϋπαλλήλων που αριθμεί εκατοντάδες οικογενειών του νησιού -και όχι μόνον.
Μαθητές και Γονείς στη μέγγενη
Ανοίγουν και τα Λύκεια σε πρώτο βήμα, με την υπουργό να μην δείχνει την παραμικρή ανησυχία, τη στιγμή που ο μέσος όρος ηλικίας μετάδοσης του ιού έχει κατέβει επικίνδυνα κατακόρυφα. Η υπουργός Παιδείας που μας έχει συνηθίσει σε μονομερείς ενέργειες, παρά τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες των μέτρων, με τα απανωτά άνοιξε κλείσε σε όλες τις βαθμίδες Εκπαίδευσης. Η υπουργός που δε θα διστάσει στο αντίκρισμα μιας ακόμα αστοχίας να αποφασίσει τη διακοπή λειτουργίας των Σχολείων σαν να ήταν η πρώτη φορά. Οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι τελούμε υπό μία μορφή ακυβερνησίας. Αυτό σημαίνει η συνεχόμενη αστοχία στις εξαγγελίες μέτρων. Αλίμονο να περιμέναμε και ομολογία τύπου ΄΄επτωχεύσαμεν΄΄ ιδεών και προτάσεων.
Αναποτελεσματικότητα πολιτικών επιλογών, βάλε -βγάλε, φέρε -πάρε, άνοιξε -κλείσε, είναι η εικόνα μιας κυβέρνησης ανυπόληπτης και δεν μπορείς να την παραβλέπεις ούτε να την υποθάλπεις. Αποτελεί δάνειο μορφής και διαστάσεων μνημονίου που θα κληθείς να εξοφλήσεις. Υποθήκη της ποιότητας ζωής ενός λαού που περιμένει από σένα λύσεις και όχι αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις που παραπέμπουν σε δημοσιοσχετίστικες ισορροπίες. Η Επιστημονική κοινότητα βρίσκεται διχασμένη, σε δύο στρατόπεδα, των φιλοκυβερνητικών και των προβληματισμένων, την ίδια ώρα οι αποφάσεις λαμβάνονται σε πολιτικό επίπεδο (όρα ‘’πολιτική ευθύνη’’), οι δεύτεροι μπορούν προβληματίζονται ανεμπόδιστα!
Κοινή αίσθηση, οι επόμενες ημέρες θα είναι καθοριστικές. Οι θεματοφύλακες της Υγείας, Γιατροί και Νοσηλευτικό προσωπικό θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο -αν συνειδητά κατανοήσει κανείς ότι ήδη έχουν ξεπεράσει τις δυνάμεις τους ταμένοι στην υπηρεσία της Ανθρώπινης ζωής. Έστω και αυτή τη στιγμή -όχι ύστατη θέλω να πιστεύω, ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική των σκεπτόμενων πολιτών. Μπροστά στις αποτυχημένες κυβερνητικές πολιτικές αποφάσεις και θεωρήσεις ας προτάξουμε την κυριαρχία του Ανθρώπινου είδους και όχι των υποστηρικτών της κυνικής εικονικής πραγματικότητας. Ας περάσουμε το μήνυμα ότι ζούμε για να ελπίζουμε και όχι να ελπίζουμε διαρκώς για το πόσο θα ζούμε!
