Το ψέμα σε αρθρογραφία: «Κατατέθηκε (….) στη Βουλή το νομοσχέδιο για την Προστασία της Εργασίας, ύστερα από την ολοκλήρωση της δημόσιας διαβούλευσης και αφού ελήφθησαν υπ’ όψιν σειρά προτάσεων από συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς της χώρας. Το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει σύγχρονα, πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών και των νέων, αποκαθιστά αδικίες, καταργεί αναχρονιστικές ρυθμίσεις, προσαρμόζει το πλαίσιο της εργασιακής νομοθεσίας στις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές». Όλα ψέμα! Καμία ουσιαστική πρόταση των φορέων δεν συμπεριελήφθη σε αντικατάσταση των προτεινόμενων του νομοθέτη. Κανένα σύγχρονο – πραγματικό πρόβλημα δεν λύνεται παρά μόνον αντικαθίστανται όσα η αντιλαϊκή δεξιά θεωρεί παρωχημένα ή αναχρονιστικά κατά τη δική της φιλοσοφία. Η μόνη αλήθεια τους είναι ‘’η προσαρμογή’’ στις ευρωπαϊκές εργασιακές πρακτικές. Ο απόλυτος κυνισμός!
«Άλλο η απεργία και άλλο η παρανομία» μας λένε. «Οι συνδικαλιστές που παρανομούν κατά τη διάρκεια της απεργίας θα υπόκεινται σε αστικές ευθύνες» μας απειλούν.
απεργία ίσον παρανομία
ΣΕΠΕ: ο νόμος του εργ…οδότη
Αντιπαραβάλλει ο νομοθέτης την απεργία με την παρανομία με περίσσιο πολιτικό θράσος και θέτει σε θέση υπόδικου τον απεργό. Τον επιχειρηματία -ιδιώτη ή Κράτος- βασικούς αίτιους για την καταφυγή σε απεργία, τους αφήνει στο απυρόβλητο. Το κίνητρο δεν έχει καμία σχέση με το αντικίνητρο που πήρε φόρα από μόνο του κι αναίτια βγήκε στους δρόμους. Αυτός που προκαλεί την απεργιακή κινητοποίηση, κύριος κι ατσαλάκωτος! Ακόμα περισσότερο μας τρομάζει δε, η επιχειρούμενη δια του Ν/Σ αναβάθμιση του ΣΕΠΕ... τώρα με το νέο νόμο στο ΣΕΠΕ θα προστρέχουν για προστασία οι εργοδότες, οι αδικημένοι τόσα χρόνια του κατεστημένου εργατικού πατερναλισμού.
Δεν πρόκειται απλά για θέατρο του παραλόγου αλλά για καλά ενορχηστρωμένη επιχείρηση περιστολής των δικαιωμάτων των εργαζομένων και καταστολής των όποιων επιδιώξεων για την προστασία των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, εν όψη της εφαρμογής του νέου πλαισίου ‘’προστασίας της Εργασίας’’, συνθηκών εναρμονισμένων με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα – λέγε με προαπαιτούμενο αυτής.
Και διερωτάται ο -με το αφελές styl που πουλάει- υπουργός, «Ποιος μπορεί, άραγε, να πιστέψει ότι θα ήταν δυνατόν να καταργηθεί το οκτάωρο σε μια χώρα της ΕΕ;». Μα η ίδια η Ε.Ε. κ. υποτακτικέ, η ίδια η Ε.Ε.! Μη θεωρηθεί ότι κομίζετε και Γλαύκας εις Αθήνας κ. υπουργέ της ‘’προστασίας της Εργασίας’’. Αναμασάτε μια καραμέλα που έρχεται από πολύ Δεξιά, με την Ευρώπη των δήθεν θεσμών και των ισχυρών οικονομιών όπου η ψαλίδα μεταξύ πλούτου και φτώχειας ανοίγει με ταχύτατους ρυθμούς, σαν τα αδηφάγα σαγόνια του καρχαρία.
«Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ»! Λες και όλα αυτά που έρχονται, αφορούν άλλους, όχι εμάς, όχι το σήμερα και το αύριο της φαμελιάς μας…!
Κι έχω μια απορία παρεμπιπτόντως,
οι εργαζόμενοι που στηρίζουν (ψηφίζουν) Ν.Δ., συμφωνούν με το Ν/Σ, βλέπουν κι αυτοί την κατάργηση του 8ωρου και της μη αμειβόμενης υπερωρίας ως «.. μια καινοτόμα παρέμβαση, που δίνει στον εργαζόμενο νέα δικαιώματα, νέες ευκαιρίες και νέες επιλογές»; ή μήπως πιστεύουν πως θα τύχουν μιας ευνοϊκότερης μεταχείρισης από τους γαλαζοαίματους ‘’πατερούληδες’’ ; γιατί αυτή η ηχηρή σιωπή και αποστασιοποίηση; Εκτός αν πιστεύετε πως έτσι τιμωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ!
Η απάντηση θα έρθει από τους δρόμους.
Εκεί γεννιούνται τα κινήματα εκεί οι αγώνες δικαιώνονται. Μέχρι τις επόμενες εκλογές, την τελική δικαίωση!
