"Αντίπαλος" μας είναι τα προβλήματα ή οι "άλλοι";

Γιάννης Κιάρης

Επικράτησε να λέγεται -για επικοινωνιακούς πρωτίστως λόγους- σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αλλά λίγοι το εννοούν και ακόμα λιγότεροι το εφαρμόζουν στην πράξη.

Μια ματιά όμως -για παράδειγμα- στους δημάρχους που εκλέγονται με υψηλά ποσοστά και για πάνω από δύο συνεχόμενες τετραετίες αποδεικνύει ότι είναι από τα βασικά "μυστικά" επιτυχίας.

Δεν θα μπορούσαν να μπλέξουν ας πούμε σε "παραταξιακές αντιπαλότητες" αποσπώντας τους με άσκοπο χάσιμο χρόνου (που είναι ότι πολυτιμότερο για τον καθένα) από την προσήλωση στο έργο και στον στόχο τους, οι κατά κοινή παραδοχή επιτυχημένοι δήμαρχοι Περιστερίου  Αντρέας Παχατουρίδης και Τρικκαίων (μέχρι πρότινος μιας και ανέλαβε το Υπ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης) Δημήτρης Παπαστεργίου;

Κι όμως, όχι απλά το απέφυγαν ("χάριν της ενότητας της κοινωνίας", όπως εύστοχα επισημαίνουν για τη μη εμπλοκή τους τελικά στις εκλογές και τα μέλη του "Ομίλου για την Δημοκρατία και την Αυτοδιοίκηση" των 4 πρώην Δημάρχων) αλλά προτίμησαν συνειδητά εξαρχής να μην ασχοληθούν καθόλου με αυτό το ανθυγιεινό "σπορ" προτιμώντας την παραγωγή έργου και την αποστολή μόνο προωθητικών δελτίων τύπου για τους δήμους τους.

"Το ταγκό θέλει δύο..." Όπως και το "σήκωμα στο γάντι" όταν στο πετάνε. Πάθη και λάθη.

Όπως έχουμε ξαναγράψει ο  Αντρέας Παχατουρίδης στο Περιστέρι εκλέγεται από το 2003 στο αξίωμα του Δημάρχου (ρεκόρ θητείας), με εκλογικό ποσοστό που ξεπέρασε το 74% (!!) στις εκλογές του 2019 και συνεχίζει ακάθεκτος.

Μόνο οι δηλώσεις του αρκούν για να καταλάβει κανείς το πνεύμα και τη φιλοσοφία του και πόσο διαφέρει με την "μάχη των αιωνίων" που βιώνουμε πχ εμείς εδώ αλλά και άλλοι δήμοι που κατά το κοινώς λεγόμενο πάνε για "ντέρμπι".

«Εδώ και 20 συνεχόμενα χρόνια, έχω μάθει να δίνω αποκλειστικά μάχες αγάπης και να τις κερδίζω. Και τίποτε άλλο δεν μπορεί να μετατοπίσει τούτο το στοίχημά μου, από την πρωτιά που κατέχει», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Περιστερίου.

Και συνεχίζει «κρατημένοι σφιχτά με την άτρωτη δύναμη της πίστης, της ελπίδας, της αισιοδοξίας και της αγάπης, συνεχίζουμε αταλάντευτα, ενωμένοι, γεροί και δυνατοί, την προσπάθεια της εμπροσθοπορείας μας».

Και δεν μιλάμε για "προεκλογικές πομφόλυγες" αλλά για τα πιστεύω του, τα οποία ακολουθεί και εφαρμόζει κατά γράμμα.

Είναι αυτός που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου για το έργο του, ανεξάρτητα από κόμματα ή από άλλες περιχαρακώσεις. Που μπορεί με σχέδιο και πρόγραμμα να αξιοποιεί τα πολυάριθμα χρηματοδοτικά προγράμματα που είναι διαθέσιμα, εξασφαλίζοντας χρήματα για την ανάπτυξη της πόλης του και για μεγάλα έργα.

Πρόκειται για τον πλέον επιτυχημένο δήμαρχο στην ιστορία της Ελλάδας. Σε έναν δήμο όπου κυριολεκτικά τον παρέλαβε διαλυμένο και τον έχει μετατρέψει σε παράδειγμα προς μίμηση.

Το ίδιο ισχύει για όλους τους επιτυχημένους αυτοδιοικητικούς.

Το αποδεικνύουν εξάλλου τα έργα που μεταμόρφωσαν τις πόλεις ή τις περιοχές τους, οι υποδομές που έχουν κατασκευαστεί, το σπουδαίο κοινωνικό έργο που επιτελούν και εν τέλει η επιβράβευση του κόσμου (σε αυτή την περίπτωση ο κόσμος υπερψηφίζει ενώ όπου κυριαρχεί η αντιπαλότητα για το "ποιος είναι χειρότερος από τον άλλο", απλώς καταψηφίζει).

Φαίνεται άλλωστε και στην απροθυμία πληθώρας αξιόλογων συμπολιτών μας να ασχοληθούν με τα κοινά, οπότε, σε αυτή την περίπτωση η εξεύρεση υποψηφίων γίνεται κατόπιν υποσχέσεων ή αναγκάζονται να βάζουν επαναλαμβανόμενους κι από το "σωρό" (συγγενείς, υπαλλήλους και πάει λέγοντας).

Πόσο μάλλον που, η συμμετοχή των νέων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Μετά από όλα αυτά, όταν δεν υπάρχουν δηλαδή πρόσωπα που θα εμπνεύσουν με το έργο και το παράδειγμά τους, μην περιμένουμε να έλθουν και να προσαρμοστούν οι νέοι στην πολιτική.

Χρειάζεται ίσως μια νέα προσέγγιση πολιτικής επικοινωνίας, από άτομα πιο κοντά στη  ηλικία τους, από άτομα με τα οποία μπορούν ευκολότερα να ταυτιστούν, που να περνούν το μήνυμα μέσω των σύγχρονων καναλιών επικοινωνίας (νομίζετε τυχαία ανέβαζε καθημερινά στο tik tok το 'backstage' της προεκλογικής καθημερινότητας του ο Μητσοτάκης; Για ρωτήστε τους επικοινωνιολόγους του τι μήνυμα περνάνε και πόσο απλοποιούν αυτά που φαντάζουν σύνθετα ζητήματα μέσα από κάποιες -κατά τα λοιπά- "χαζοστιγμές").

Εν κατακλείδι: Όχι στα πολλά λόγια. Να είμαστε χρήσιμοι. Όχι στην αντιπαλότητα-τοξικότητα. Να είμαστε ενεργοί και αποτελεσματικοί.

Ή όπως λένε "ο καλύτερος τρόπος για να πεις κάτι είναι να το κάνεις".

Με ενσυναίσθηση, αγάπη, ελπίδα, όραμα και όρεξη για δουλειά! Τότε έρχονται απτά αποτελέσματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης θα πρέπει να βρίσκονται δίπλα στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους, καθ όλη τη διάρκεια της θητείας τους, όχι μόνο προεκλογικά. Να δέχονται ιδέες και να στηρίζουν τους πολίτες και τις προσπάθειες τους.

Η λέξη κλειδί είναι η αμεσότητα. Χειροπιαστά και άμεσα αποτελέσματα σε κάθε ζήτημα. Καθαρές και ειλικρινείς εξηγήσεις, για τυχόν λάθη, παραλείψεις, παρεξηγήσεις (και όχι κατόπιν εορτής).

Η χρησιμότητα συμμετοχής των νέων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να γίνει αντιληπτή άμεσα εάν θέλουμε να δούμε εξελίξεις και αλλαγές. Όχι ασφαλώς με αφετηρία και τέρμα την προσωρινή κάλυψη εργασιακής ανάγκης.

Η προτροπή προς τους νέους θα πρέπει να είναι να βγουν μπροστά. Το μέλλον τους ανήκει.  Φρέσκα πρόσωπα με νέες ιδέες και προτάσεις έχουμε;

Μόνο έτσι οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να αναδείξουν τις δυνατότητες και τις προοπτικές τους.

Η πόρτα να είναι ανοιχτή για όλους!.

Κι ένα σχόλιο για το παραλειπόμενο του προηγούμενου σημειώματός μας για την κεντρική πολιτική επικαιρότητα και την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν:

Χάγη και ...ό τι μας πάρουν;

Κρατάμε ως απόσπασμα που σχολιάστηκε δεόντως από τη πρόσφατη συνέντευξη Μητσοτάκη στον ΣΚΑΙ τις επίμαχες δηλώσεις του:

"Έθεσα και το θέμα της Θράκης" (!) ... "Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις που μπορεί να είναι η αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης" ενώ το  μόνο που συζητούμε με την Τουρκία είναι η ΑΟΖ. Και θεωρεί πλέον τη διαφορά γεωπολιτική! Από νομική! Δηλ. Χάγη και ...ό τι μας πάρουν;

Επίσης στην ίδια συνέντευξη «Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ είναι μια σχετική έννοια αλλά πρέπει να σας πω ότι, οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου με την Τουρκία, μπορεί ενδεχομένως ναι, να συνεπάγεται και ορισμένες ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ από κάποιες (πάγιες εθνικές) θέσεις που αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης...».

Αν πάμε τελικά στην Χάγη, τίποτα δεν είναι σίγουρο για την Ελλάδα. Οι σύμμαχοι μας και οι Αμερικάνοι, πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Της εξεύρεσης μιας κοινά αποδεκτής λύσης. Δυστυχώς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, η Τουρκία υπερέχει της χώρας μας (εδώ δεν είμαστε σε θέση να πιέσουμε την Αλβανία να απελευθερώσει τον Μπελέρη, την στιγμή που στην χώρα μας κυριολεκτικά διαμένουν και ευημερούν περίπου δυο εκατομμύρια πολίτες αυτής της χώρας).

Η πολιτική των σεισμών δεν απέδωσε τίποτα στην Ελλάδα. Στην Χάγη όλα αυτά θα ξεχαστούν και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζήσουμε ξανά ως χώρα μια μεγάλη Εθνική ήττα. Ίσως πολύ μεγαλύτερη της τραγωδίας των Ιμίων και των "γκρίζων ζωνών".