Στο τέλος "θα το βρούμε όλοι στο αλάτι..."

Γιάννης Κιάρης

Νά τη λοιπόν η "ισορροπία του τρόμου" που γράφαμε.

"Έδειξε τα δόντια της" προς τον δήμαρχο για τις προσωπικές απόψεις συνεργατών του, επειδή τόλμησαν να τις εκφράσουν... στον προσωπικό τους λογαριασμό στο facebook.

Τι κι αν ζήτησε συγγνώμη και την κατέβασε στην συνέχεια επικαλούμενος την φιλία και τη συνεργασία που είχαν ως μέλη μιας παράταξης.

"Ένοχος θανάτου εστί..." (ούτε στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών δεν είδαμε τόση σπουδή "να παρθούν κεφάλια", ούτε καν για παραιτήσεις και αποπομπές...)

Την ίδια ώρα με την "τραβηγμένη απ' το σχοινί..." -όπως έγραψε κάποιος- δήλωση και εκ νέου δήλωση του δημάρχου Κω (στην πρώτη κατήγγειλε ως "άστοχη και προσβλητική απέναντι στον απλό κόσμο της ΝΔ" την ανάρτηση  και στην δεύτερη αναγκάστηκε να ζητήσει και να επιβάλει "παραίτηση" του στενού συνεργάτη του), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατήγγειλε ότι "Η αντιπολίτευση θέλει αποσταθεροποίηση της χώρας, το ΠΑΣΟΚ κυλιέται στον βούρκο και «ξεπλένει» τον ΣΥΡΙΖΑ" ενώ κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης χαρακτήριζαν ως "Απολύτως χυδαία και τρελά όσα είπε η αντιπολίτευση στη Βουλή για τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου".

Καλά κάνει και αφουγκράζεται (αν μπορούσε ας κάνει κι αλλιώς) ο δήμαρχος Κω τον απλό κόσμο της ΝΔ που τον ψήφισε.

Θα πρέπει όμως να αφουγκραστεί και τον υπόλοιπο απλό κόσμο που ψήφισε δεν ψήφισε τη ΝΔ αλλά και τον ίδιο, βγήκε στους δρόμους (αναγκάζοντας και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να "σκύψει το κεφάλι στην Μ. Καρυστινού και όχι μόνο" και που θα ξαναβγεί -όπως όλα δείχνουν- πολύ πιο δυναμικά στις 28 Φεβρουαρίου, πιστεύει ότι έγινε συγκάλυψη!

Τους λόγους τους ξέρουν οι ίδιοι πολύ καλύτερα: Χάνονται βίντεο-ντοκουμέντα, πετιούνται στον κάδο, ανακαλύπτονται κάποια αμφιβόλου προελεύσεως μετά από δύο χρόνια. Προσπαθούν να πείσουν ότι η σύγκρουση δυο βαγονιών, προκάλεσε τεράστια έκρηξη και μανιτάρι φωτιάς, χωρίς να μεταφέρονται εύφλεκτα υλικά και να μην δίνεται καμία επαρκής εξήγηση.

Όπως και σε όλες αυτές τις αλλεπάλληλες "τραγικές συμπτώσεις".

Δεν βγήκε τυχαία ο Πρωθυπουργός να απολογηθεί και να αλλάξει την γραμμή υπεράσπισης. Έχει πάρει ξεκάθαρα τα μηνύματα του και από τις δημοσκοπήσεις, όμως η μεγαλύτερη απάντηση στην τραγωδία και στην ανάγκη για δικαίωση και δικαιοσύνη δόθηκε με το τεράστιο πανελλαδικό συλλαλητήριο του περασμένου μήνα.

Περιμένετε να δείτε τι θα γίνει στο επόμενο, στις 28 Φεβρουαρίου που είναι η μαύρη επέτειος των Τεμπών . Το κύμα ξεχειλίζει παντού.

Βέβαια αυτό δεν έχει να κάνει με τον δήμαρχο και την τοπική ισορροπία που -όπως έχουμε ξαναγράψει- από τον Αύγουστο είναι σε "τεντωμένο σχοινί" με το "διαζύγιο", τους "εν διαστάσει", τα "τρολ" και τον ανοιχτό πόλεμο περιφέρειας-δήμου.

Οπότε, πώς να κινηθεί πάνω σε αυτό και να βαδίσει ή έστω να ισορροπήσει;

Και πώς να προσπαθήσει να αφήσει το δικό του έργο ή "προσωπικό αποτύπωμα" (οι ίδιοι που του "τραβάνε το σχοινί" λένε πως είναι a priori δικό τους), όπως τον καλεί να κάνει ο κ. Μυλωνάς ξεπερνώντας την τοπική μικροπολιτική μιζέρια και τοξικότητα;

Μπορεί, όταν τραβάνε οι μισοί το σχοινί από δω και οι άλλοι μισοί από κει...;

(Μου ‘λεγε τις προάλλες χαριτολογώντας ο καλός φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Χόνδρος για την Αθήνα "ποιος Χατζημάρκος; Εδώ ο Χαρδαλιάς, μιλάει διαρκώς για τις 66 γειτονιές της Αττικής, υποβαθμίζοντας τους δήμους σε γειτονιές, θεωρώντας προφανώς και ο ίδιος τον εαυτό του υπερ-δήμαρχο...".

Κι εδώ κάποιοι που προς το παρόν βολεύονται με τα τρολ της αποδόμησης επενδύουν στο "γαία πυρί μιχθήτω", αγνοώντας τη γνωστή θυμόσοφη ρήση πως "Όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στο αλάτι").

Η κατάσταση έτσι όπως έχουν μπλεχτεί τα πράγματα είναι αναγκαστικά -και δυστυχώς για το νησί αλλά και τη χώρα ολόκληρη- στην ίδια μοίρα και τύχη που ήταν τα τρένα προ του τραγικού δυστυχήματος: "πάμε και όπου βγει... ".

Βέβαια, αν ρίξει κανείς μια ματιά στον περίγυρο μας (πανελλαδικά, αλλά και διεθνώς) οι ισορροπίες, σε πολιτικό και τεχνολογικό επίπεδο, αλλάζουν με τέτοια ταχύτητα, ώστε  μπορεί να ανατρέψουν με ευκολία ανά πάσα δεδομένα (πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά ακόμα και γεωφυσικά μιας και η ίδια η φύση μας "παίζει" ανάλογα βλέπε Σαντορίνη και όχι μόνο) που ούτε καν τα είχαμε προβλέψει...