Η "Σαγήνη του αλλόκοτου" στην Κυβέρνηση | Πολιτική και πολιτικοί σε διαρκή "αφασία" (ενώ Τραμπ και Πούτιν ξαναμοιράζουν τον κόσμο)

Γιάννης Κιάρης

Τα προβλήματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά και το "τούνελ" στο οποίο έχουμε εισέλθει όχι μόνο ως χώρα (που έλεγε κάποτε ο Αντρέας), αλλά και ως κόσμος ολόκληρος, πολύ σκοτεινό.

Ο Κώστας με την πολυετή εμπειρία και το πολιτικό αισθητήριό του,  το περιγράφει με τον παλιό χαρακτηρισμό του αείμνηστου Καραμανλή ως "απέραντο φρενοκομείο", ο Γιάννης από τη Ρόδο παλιός Νομάρχης και Βουλευτής αλλά και ο δικός μας Νίκος Μ. με πολυετή εμπειρία ως τοπικό στέλεχος της αυτοδιοίκησης και αναλυτής, εντοπίζουν παράλληλα την αδυναμία άσκησης τοπικών έργων και πρωτοβουλιών από τους Δήμους (τόσο της Ρόδου όσο και της Κω που άλλοτε θεωρούνταν ισχυροί και αυτόνομοι), λόγω στραγγαλισμού και πλήρους εξάρτησής τους από την κυβέρνηση και με την Περιφέρεια από κοντά ως το δεξί και πρώτο της βιολί.

Από την άλλη βλέπουμε, με ανοιχτό το στόμα, όλη την κυβέρνηση, να ασκεί τη... "Σαγήνη του αλλόκοτου".

Πέρσι τέτοια εποχή, με την φωτιά των Τεμπών ακόμα να σιγοκαίει (μέχρι που φούντωσε απρόβλεπτα), τις λεγόμενες "μεταρρυθμίσεις" και τον εκσυγχρονισμό αλά Σημίτη σε "σάλτο μορτάλε", με τους Σημιτικούς υπουργούς μάλιστα τοποθετημένους από τον Κ. Μητσοτάκη στα πιο κρίσιμα υπουργεία, κι αυτή (η Κυβέρνηση) "αγρόν ηγόρασε" το μόνο που την "έκαιγε" ήταν πως να διχάσει επί μήνες την Ελλάδα με την ΅Woke ατζέντα" και την ανάγκη θεσμοθέτησης των "αλλόκοτων" γάμων, μέχρι να τους ψηφίσει και να τους πανηγυρίσει αλλόκοτα (εντός και εκτός βουλής με την αλήστου μνήμης Πρόεδρο και τις υπουργάρες της).

Οι τοπικοί βουλευτές (παρότι τέτοιες συζητήσεις τους είναι ιδιαίτερα άβολες), αντιλαμβάνονται μεν τον παραλογισμό, αλλά είναι και "χαμένοι" (σε "αφασία" που λέμε), μέσα στο διαρκές τρέξιμο της καθημερινότητας και στην ανάγκη να εξυπηρετήσουν όσες το δυνατόν περισσότερες ομάδες (επιχειρηματικές, επαγγελματικές, κοινωνικές, συλλογικές κλπ) έτσι ώστε να επενδύσουν στην επανεκλογή τους (ου μην και την υφ-υπουργοποίησή τους, μιας και είμαστε στον αστερισμό ανασχηματισμού, ώστε να σηματοδοτήσει και καλά,  ένα "νέο κυβερνητικό ξεκίνημα").

Οπότε, αναγκαστικά διαγκωνίζονται μεταξύ τους να προλάβουν ως τις εκλογές με διαρκείς συναντήσεις με σημαίνοντα πρόσωπα από τις παραπάνω ομάδες (όπου συνήθως ακούνε αιτήματα και φυσικά, από πιέσεις αβροφροσύνης-κολακείας έως και απειλές ότι θα πάνε με τον απέναντί τους εσωκομματικά).

Με λίγα λόγια, όλοι είναι αναγκαστικά περιχαρακωμένοι στον δικό τους κόσμο.

Το μόνο που απομένει λοιπόν σε μια κυβέρνηση της "Σαγήνης του αλλόκοτου", έχοντας ρίξει προηγουμένως (από τα χρόνια της λεγόμενης "πανδημίας") πακτωλό χρημάτων για να τον στήσει, είναι ο σταθερός προπαγανδιστικός της μηχανισμός, διά του οποίου προσπαθεί να αποδομήσει τις μεγάλες αστοχίες και τα τραγικά λάθη της, με "βανδαλισμό της επάρατης κανονικότητας".

Και βεβαίως για κάθε "στραβή" πάντα της "φταίει η αντιπολίτευση" (οι "γραφικοί" και οι "ψεκασμένοι" μάλλον τους τελείωσαν με τόσους που έδιωξαν προς Λατινοπούλου και Σία). Τι κι αν κυβερνάνε 6 χρόνια!

Η δε αντιπολίτευση συνολικά, είναι στην εκτίμηση και στην περιωπή του λαού, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στην ίδια μοίρα... με τη δικαιοσύνη (8 στους 10 τους βάζει κάτω από τη βάση).

Η πραγματικότητα είναι μία και όσα ξεκρεμάστηκαν από έναν απλό θρησκευόμενο βουλευτή (αυτό κι αν είναι θαύμα στις μέρες μας), για να ξαναμπούν με "δόξα και τιμή" στην Εθνική Πινακοθήκη, απλώς το επιβεβαιώνουν ακόμα περισσότερο:

Η Νέα δημοκρατία έδιωξε χιλιάδες ψηφοφόρους της, όχι μόνο με την woke agenta και τα Τέμπη, συνεχίζοντας τώρα να σφυρίζει κλέφτικα και να υποστηρίζει με τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό τη... "Σαγήνη του αλλόκοτου", προκαλώντας, προσβάλλοντας, βανδαλίζοντας και βεβηλώνοντας τα όσια και τα ιερά του Έλληνα, που οσονούπω στην διπλή γιορτή του Ευαγγελισμού που πάλι θέλοντας και μη θα αναγκαστούν να περάσουν τα κατώφλια των εκκλησιών έστω και για δέκα λεπτά στη Δοξολογία (δεν φοράνε πια μασκούλες και τους πειράζει λίγο το λιβάνι, άστε που φοβούνται και τους πολυέλαιους που κρέμονται από πάνω), για να δηλώσουν αμέσως μετά με θαυμαστή υποκρισία ότι "αυτά τα όσια και τα ιερά (που προσβάλλουν τώρα με θλιβερή συνυπευθυνότητά τους και οι ίδιοι) κράτησαν τους Έλληνες αδούλωτους στα 600 και πλέον χρόνια σκλαβιάς".

Αυτοί οι ψηφοφόροι πού έδιωξαν και διώχνουν ακόμα, θα τους στοιχίσουν την αυτοδυναμία (ας πρόσεχαν). Και επειδή κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο σίγουρος, ανάλογα τις εξελίξεις μπορεί να τους στοιχίζουν ακόμα και τη πρωτιά.

Κι όλα αυτά τα εντελώς τραγελαφικά να συμβαίνουν στην Ελλάδα με δεδομένο το απίστευτα ρευστό διεθνές περιβάλλον (τα ανέλυσαν οι προαναφερόμενοι, τα αναλύει και η Αστική εταιρεία σε μία ενδιαφέρουσα εκδήλωσή της, πλην όμως...):

"Ο Τραμπ και ο Πούτιν ξαναμοιράζουν μαζί τον κόσμο, η λεγόμενη Ενωμένη Ευρώπη καταρρέει με πάταγο καθώς το σύστημα των "ισορροπιών" που είχε δημιουργηθεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει πια ξεπεραστεί από την νέα διεθνή πραγματικότητα.

Ο Πούτιν διεκδικεί ξανά ως ζώνες πολιτικοοικονομικής και γεωστρατηγικής επιρροής τις χώρες του πρώην σοβιετικού συνασπισμού, την Ουκρανία, τα Βαλτικά κράτη, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, τη Γεωργία. Ο Τραμπ έχει ως κεντρικό στόχο να διαλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και διεκδικεί ως ζώνες δικής του πολιτικοοικονομικής επιρροής επί μέρους δυτικοευρωπαϊκά κράτη στήνοντας παντού ακροδεξιά προγεφυρώματα, τα οποία, κατ’ ακολουθίαν της αμερικανορωσικής πλέον συμπόρευσης, είναι ταυτόχρονα και φιλοτραμπικά και φιλοπουτινικά.

Ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν συμπίπτει με αυτόν του Τραμπ και του Πούτιν. Αλλά και η Ευρώπη προστρέχει αυτή την ώρα στην αυλή του Τούρκου προέδρου, καθώς η χώρα του διαθέτει τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό του ΝΑΤΟ και μια εξαιρετικά αναπτυγμένη πολεμική βιομηχανία, την οποία χρειάζονται σήμερα οι Ευρωπαίοι για την άμυνα των χωρών τους έναντι της ρωσικής επιθετικότητας", (ανάλυση από το εντελώς φιλοκυβερνητικό Πρώτο Θέμα, παρακαλώ).

Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει... (για να θυμηθούμε το Τσάμικο / Ωδή Στον Γ. Καραϊσκάκη του Σαββόπουλου, που είναι και εξόχως επίκαιρο).