Βέβαια, η εκάστοτε εξουσία υπό το κράτος της αλαζονείας της έχει πάντα τη ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνει στη θέση της εφ' όρου ζωής, χωρίς να σκέφτεται καν ότι η ημερομηνία λήξης πλησιάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα.
Έτσι λοιπόν αυτό που προέχει τώρα σύμφωνα με τους εκτελεστές της "νομιμότητας" είναι το "καρότο" (προνόμια) και το "μαστίγιο" (υποχρεωτικότητα)... του εμβολιασμού,
Αφού είδαν κι απόειδαν ότι η όλη διαδικασία μόνο ξεκάθαρη δεν είναι, περνάνε αναγκαστικά στη χρήση "άλλων μεθόδων".
Η κόντρα "ψεκασμένων" Vs "εμβολιασμένων-ψεκασμένων" καλά κρατεί (κάτι που βολεύει αφάνταστα την κυβέρνηση στο οικονομικό κραχ που έρχεται).
Ο εμβολιασμός του πολίτη είναι πρωτίστως πράξη προσωπικής επιλογής και προσωπικής ευθύνης.
Η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητάς του επιτυγχάνεται με επιχειρήματα και μελέτες για την προστασία του ιδίου ή του κοινωνικού συνόλου. Που είναι; Τα εξάντλησαν όλα;
Το να επιβληθεί, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, ως υποχρεωτικός -όπως συζητείται πλέον ανοιχτά από επίσημα χείλη- θυμίζει άλλες εποχές και άλλα πολιτεύματα.
Το να εστιάζεται η συζήτηση μόνο στην περιβόητη διαδικασία εμβολιασμού και να μην γίνεται οποιαδήποτε άλλη συζήτηση για τις σοβαρές ελλείψεις και τα διογκούμενα προβλήματα στον πολύπαθο τομέα της υγείας είναι καθαρά εκ του πονηρού.
Ο κόσμος που δεν πείθεται, ζητά ξεκάθαρες απαντήσεις και διαβεβαιώσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Κάθε άλλη υπεκφυγή ή απάντηση με χαρακτηρισμούς, δείχνει ότι ή κινούνται βάσει ενός αγνώστου σχεδίου ή απλώς πειραματίζονται -όπως έχουμε ξαναγράψει- στου κασίδη του κεφάλι (και τα δύο εξίσου επικίνδυνα).
Μπορούν να εγγυηθούν για το εάν και σε ποιο βαθμό θα προστατεύουν τα υπάρχοντα εμβόλια από τυχόν νέες μεταλλάξεις του ιού ή από μεταλλάξεις που ενδεχομένως υπάρχουν και δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα;
Μπορούν να εγγυηθούν ότι ο εμβολιασμένος δεν μολύνεται και δεν μολύνει, άρα δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι είναι εντελώς ακίνδυνος για την κοινότητα; (Πως λοιπόν λένε ότι οι εμβολιασμένοι δεν θα φοράνε μάσκες και θα μπαίνουν όπου δει, ελεύθερα... Κάτι δεν πάει καλά...).
Μπορούν να εγγυηθούν για τις σοβαρές παρενέργειες (ακόμα και μοιραίες που είδαμε όλοι λίγο πολύ κοντά η μακριά μας να συμβαίνουν) σε διάφορες κατηγορίες ανθρώπων;
Μπορούν να ενημερώσουν τον κόσμο υπεύθυνα πόσο ακριβώς κρατά η ανοσία, τι και πότε θα χρειαστεί μετά τον συγκεκριμένο εμβολιασμό;
Μπορούν να εγγυηθούν για την επάρκεια των εμβολίων και για τις παραδόσεις των εταιριών;
Μπορούν να εξηγήσουν με λογικά επιχειρήματα πως και γιατί θέλουν να υποχρεώσουν τους ανθρώπους που διατηρούν τους φόβους και τις επιφυλάξεις τους να τα ...ξεπεράσουν δια της βίας;
Αντί να μελετήσουν το πρόβλημα της απροθυμίας μιας σημαντικής μερίδας των πολιτών και να δουν επίσης με πόση προσοχή χειρίζονται άλλες χώρες το ζήτημα, ενθαρρύνουν τον φανατισμό και τον χουλιγκανισμό του "πολιτικώς ορθού" (ή «πολιτική των χαχόλων»;) φτάνοντας στην έσχατη λύση της "τιμωρίας", του στιγματισμού και των διακρίσεων (σε άλλες περιπτώσεις βέβαια "ωρύονται" για αντίστοιχα δικαιώματα ιδιαίτερων ομάδων ή κατηγοριών...).
Η επιβολή και ο εξαναγκασμός με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν προκαλεί σεβασμό. Προκαλεί δικαιολογημένο φόβο* και αντιδράσεις.
Και κατ' αντιστοιχία ας έχουμε όλοι υπόψη μας το διαχρονικό: "Ο σεβασμός εμπνέεται. Ο σεβασμός κερδίζεται. Ο σεβασμός ΔΕΝ επιβάλλεται".
(* Μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι μια σημαντική μερίδα πολιτών, γύρω στο 25%, έκαναν ή σκοπεύουν να κάνουν το εμβόλιο αλλά έχουν τις επιφυλάξεις τους...).
