Νότιο Σουδάν, Ιούλιος 2011
Το Νότιο Σουδάν διακήρυξε την ανεξαρτησία του στις 9 Ιουλίου 2011, μετά τον εμφύλιο με τον αραβικό Βορρά που διήρκησε δεκαετίες. Περίπου το 99% των ψηφοφόρων απάντησαν «ναι» στην ανεξαρτησία στο σχετικό δημοψήφισμα και το νέο κράτος αναγνωρίστηκε από τη διεθνή κοινότητα. Η ανεξαρτησία, όμως, δεν πήρε τα προβλήματα μακριά, αφού το Νότιο Σουδάν αντιμετωπίζει υψηλό δείκτη φτώχιας, πείνας, θανάτων, ενώ η έλλειψη κοινού εχθρού έχει οδηγήσει σε εσωτερικές διαμάχες.
Κόσοβο, Φεβρουάριος 2008
Το Κόσοβο ανεξαρτητοποιήθηκε μονομερώς από τη Σερβία στις 17 Φεβρουαρίου 2008, ενώ από το 1999 βρίσκεται υπό την προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και τη στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ, μετά τους βομβαρδισμούς στη Σερβία και τον εξαναγκασμό του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς να απομακρύνει τα στρατεύματα από την περιοχή. Παρ’ όλο που μικρή πλειοψηφία των Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει το Κόσοβο, το κράτος δεν έχει κάνει αίτηση για να γίνει μέλος του Ο.Η.Ε., ενώ κι εδώ τα προβλήματα συνεχίζονται με εθνικές εντάσεις, οργανωμένο έγκλημα και υποανάπτυκτη οικονομία.
Σερβία και Μαυροβούνιο, Ιούνιος 2006
Το ομόσπονδο κράτος Σερβίας και Μαυροβουνίου που δημιουργήθηκε μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, διασπάστηκε το 2006 σε 2 διαφορετικά κράτη, με το Μαυροβούνιο να δίνει τέλος σε αυτή τη σχέση, με το δημοψήφισμα της 21ης Μαΐου του 2006. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 55% επιθυμούσε αυτή τη διαίρεση, η οποία επήλθε τον Ιούνιο του 2006. Στις 3 Ιουνίου, το Μαυροβούνιο διακήρυξε την ανεξαρτησία του και ακολούθησε και η Σερβία, με το πρώτο να σημειώνει καλές κριτικές για την οικονομική πορεία του μετά την ανεξαρτησία.
Ανατολικό Τιμόρ, Μάιος 2002
Στις 20 Μαΐου 2002, το Ανατολικό Τιμόρ κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Ινδονησία, παρ’ όλο που το δημοψήφισμα είχε δείξει χρόνια νωρίτερα ότι ο λαός δεν επιθυμούσε «ειδική αυτονομία» μέσα στο πλαίσιο της Ινδονησίας. Μετά το δημοψήφισμα υπήρξαν έντονα κρούσματα βίας στην περιοχή, όπου οι απλοί πολίτες δέχονταν επιθέσεις από το στρατό και τα Ηνωμένα Έθνη παρενέβησαν για να αποκαταστήσουν την ηρεμία. Η χώρα αρχικά υπήρξε πορτογαλική αποικία από τον 16ο αιώνα και όταν το 1975 κέρδισε την ανεξαρτησία της, εισέβαλε σε αυτήν η Ινδονησία.
Τσεχία και Σλοβακία, Ιανουάριος 1993
Την 1η Ιανουαρίου του 1993 η Τσεχοσλοβακία διαιρέθηκε σε 2 χώρες και μετά το τέλος της «Βελούδινης Επανάστασης» και την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, ήρθε και το «Βελούδινο Διαζύγιο». Αμέσως μετά τη διάσπαση κυριάρχησε ο φόβος, η σύγχρονη οπτική όμως δείχνει ότι η απόφαση αυτή ήταν επιτυχημένη. Η μετάβαση ήταν ήπια και οι δύο χώρες μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σημειώνοντας σταθερές οικονομίες από την ανεξαρτησία κι έπειτα.
Παλάου, Οκτώβριος 1994
Γεωγραφικά αποτελεί μέρος της Μικρονησίας στο δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, όπως επίσης και την λιγότερο κατοικημένη χώρα της λίστας με λιγότερους από 21 χιλιάδες κατοίκους σε 250 νησιά. Ανεξαρτητοποιήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1994, 15 χρόνια μετά την απόφασή του να μην αποτελεί μέρος της Μικρονησίας, λόγω πολιτισμικών και γλωσσικών διαφορών. Τα νησιά που το απαρτίζουν πέρασαν από διάφορα χέρια τα προηγούμενα χρόνια, ενώ σήμερα, διατηρεί με τις Η.Π.Α. ελεύθερη σύνδεση, οι οποίες του προσφέρουν οικονομική βοήθεια και διατηρούν στρατιωτική εξουσία. Σήμερα, η χώρα είναι μια από τις πιο πλούσιες των νησιών του Ειρηνικού και έχει ανεπτυγμένη την τουριστική βιομηχανία.
Ερυθραία, Απρίλιος 1993
Τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την Ερυθραία ως αυτόνομη περιοχή στην Αιθιοπία το 1952, προσαρτήθηκε, όμως, ξανά στην Αιθιοπία το 1962 υπό τον Χαϊλέ Σελασιέ, πυροδοτώντας εμφύλιο που κράτησε 30 χρόνια. Το 1991, όμως, το Απελευθερωτικό Μέτωπο των ανθρώπων της Ερυθραίας διακήρυξε την ανεξαρτησία της μετά από δημοψήφισμα κι έκτοτε η Ερυθραία είναι ανεξάρτητο κράτος, που βρίσκεται σε αρκετές διαμάχες με την Αιθιοπία, με τα δύο κράτη να αλληλοκατηγορούνται για βομβιστικές επιθέσεις από το ένα στο έδαφος του άλλου.
