Κως, λιμάνι, Οκτώβριος 2015

Η χώρα μου είναι  έν’  αρχιπέλαγος

μ’  αμέτρητα νησιά, γαλάζια λίμνη να

γυρνάει  κάθε μέρα  γύρω απ’ τη Γη

Την ώρα που η Ευρώπη μέσα

σε μια ετοιμόρροπη  ευτυχία  

σνυψώνει σιδερένιους φράχτες

τείχη από αλάτι και θαλασσινό νερό

Τώρα που οι μέρες γλυκαίνουν σαν τα σταφύλια  

και η θάλασσα ψυχραίνει μέρα  με τη μέρα

στη χώρα μου φτάνουν κάθε μέρα ανέστιοι

απ’ τα αντίπερα παράλια

ανθρώπινα κορμιά που δεν τα θέλει η θάλασσα

αλλά εκείνα μας καλούσανε κοντά τους

πάνω σε φουσκωτές βάρκες

χιλιάδες χέρια βουτηγμένα στο νερό

Κωπηλατούν ώρες  κάτω απ’ το καυτό φως

Κοιμούνται σ’  άλλο ουρανό που λιγόστεψε

Με μια γαλάζια λίμνη

σηκώνουν τη θάλασσα και ανασηκώνονται

για να φανούν, να φτάσουν στις ακτές

αναζητώντας μια νέα Ιθάκη

μαζί με τη διαθήκη του Οδυσσέα

Όποιος είναι έξω από το φως

δύσκολα βρίσκει την πορεία του

όπως τρως περισσότερο ψωμί

με ζάχαρη, παρά μ’ αλάτι

Το λιμάνι της Κω, μέσα σ’ ένα καλοκαίρι γέρασε

με τα πεθαμένα σωσίβια και τα βυθισμένα πλοία

           Τούτη η εποχή δεν είναι για ποιήματα

           Είναι για  μάχη

           Τα ποιήματα είναι σωσίβιες λέμβοι 

           Σε καταστρώματα πλοίων    

Από το ανέκδοτο βιβλίο  '' ΕΠΟΧΕΣ 1''