Είναι γνωστό στους αθλητικούς κύκλους ότι έχω ασχοληθεί χρόνια τώρα με το σύλλογο καλαθοσφαίρισης του Α.Σ. ΗΡΑΚΛΗ 2000. Από την πρώτη στιγμή διέβλεψα την ανάγκη κατασκευής κλειστού προπονητηρίου/γυμναστηρίου στην έδρα της ομάδας μας. Μέσα από διαδικασίες και ως υπεύθυνος Αθλητισμού Ηρακλειδών προσπαθήσαμε να προωθήσουμε την κατασκευή ενός κλειστού, αλλά συναντήσαμε, δυστυχώς, τοίχο. Υπήρχε σε εξέλιξη μελέτη για κατασκευή Αθλητικού Κέντρου με κλειστό γυμναστήριο στην περιοχή Πλάκας η οποία είχε εκπονηθεί επί Δημαρχίας Ντίνου Παπανικολάου για να ενταχθεί στο Πρόγραμμα 2004. Δυστυχώς, δεν έγινε κατορθωτό να ενταχθεί το μεγαλόπνοο έργο και η προσπάθεια σταμάτησε. Δυνατότητες για κατασκευή κλειστού όμως με ίδιους πόρους του Δήμου υπήρχαν, αλλά πολιτική βούληση δεν υπήρξε ποτέ, από τότε μέχρι σήμερα το σωτήριον έτος 2023. Καμιά δημοτική αρχή δεν έκανε κάτι για την κατασκευή κλειστών σύγχρονων υποδομών. Αγαπητοί μου, Τζο, Γιώργο, Δημήτρη: τι να πρωτοθυμηθώ; Τις συχνές συναντήσεις των σωματείων με τον εκάστοτε πολιτικό υποψήφιο ή αιρετό Α΄ και Β΄ Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με Υφυπουργό Αθλητισμού Δωδεκανήσιο και όχι μόνο, τις ψεύτικες υποσχέσεις τους και την κοροϊδία που εισπράτταμε; Την αδιαφορία τους για το μαζικό αθλητισμό και τις αθλητικές υποδομές του νησιού; Τις ειρωνίες που δεχθήκαμε από κάποιους εξ αυτών για την επιμονή μας; Γιώργο μου, έχω ζήσει, όπως κι εσείς, αγώνες τμημάτων υποδομής σε βρεγμένο τερέν, σε συνθήκες ακατάλληλες για προπόνηση ή αγώνα λόγω τσουχτερού κρύου, με γονείς να τουρτουρίζουν στην εξέδρα και κάποιους να καλύπτονται με κουβέρτες. Έχει διακοπεί αγώνας λόγω βροχής και τρέχαμε στην Κω στο Κλειστό για να συνεχιστεί το παιχνίδι, διότι η αντίπαλη ομάδα θα έπρεπε να επιστρέψει την ίδια ημέρα με το πλοίο της γραμμής και τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παράγοντες των σωματείων. Θα σταθώ στο σημείο που λες για μαζική διεκδίκηση και με πιο πιεστικούς τρόπους, μήπως και συγκινηθεί, επιτέλους, κάποιος υπεύθυνος και σκύψει πάνω από το ζωτικό πρόβλημα των ομάδων μπάσκετ και δώσει την ποθητή λύση. Τι ζητούν τα τρία σωματεία; Ζητούν κλειστό προπονητήριο στην έδρα του καθενός και αυτό είναι πολύ εύκολο να γίνει. Υπάρχουν νέες σύγχρονες κατασκευές με μικρό οικονομικό κόστος, όπως το κλειστό του ΔΙΑΓΟΡΑ ΡΟΔΟΥ, υπάρχουν και τα μπαλόνια, τα οποία είναι πολύ εύκολο να στηθούν σε χρόνο ελάχιστο. Αν ρίξουμε μια ματιά σε άλλους Δήμους ανά την Ελλάδα, θα δούμε ένα οργασμό από κατασκευές κλειστών γηπέδων πολλαπλών χρήσεων, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Έτσι αντιλαμβάνονται την προσφορά τους προς τη νεολαία, γιατί πιστεύουν ότι κατασκευάζοντας μια σύγχρονη αθλητική υποδομή, απομακρύνουν τα παιδιά από σοβαρούς κινδύνους της εποχής μας. Εμείς εδώ γιατί να μην έχουμε όσα μας αξίζουν; Το επαναλαμβάνω: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Οπότε, είναι η στιγμή που οι διοικήσεις των τριών ομάδων μαζί και γονείς των αθλητών πρέπει να αντιδράσουμε πιο δυναμικά, μέσα στα πλαίσια της σοβαρότητας και του σεβασμού, ώστε να αναγκαστούν οι άρχοντες μας να κάνουν κάτι. Μόνο με μαζικότητα, ενότητα, υπομονή και επιμονή μέχρι τέλους θα μπορέσουμε να πείσουμε και να πετύχουμε αυτό που αξίζουν όλα τα παιδιά των χωριών μας. Συμπαραστάτες μας ας είναι και τα σωματεία της πόλης. Το αίτημα να φθάσει στην Τοπική Επιτροπή Δωδεκανήσου και στην Ε.Ο.Κ. και στον Πρόεδρο, κ. Λιόλιο. Δεν μπορεί να είναι η διοργανώτρια αρχή να καθιστά υποχρεωτικό να διεξάγονται σε κλειστό γυμναστήριο οι αγώνες πρωταθλήματος των ανδρικών και γυνακείων τμημάτων, αλλά την ίδια ώρα τα τμήματα υποδομής, να παίζουν σε ανοιχτό γήπεδο! Είναι σωστό να υποχρεώσουν το Δήμο να διαθέτει κλειστό γήπεδο στην έδρα του κάθε σωματείου. Χώροι για κατασκευή υπάρχουν. Χρήματα μπορούν να διαθέσουν ο Δήμος και η Περιφέρεια. Τι μένει, λοιπόν; Η πολιτική βούληση! Μέχρι τότε, αγώνας και διεκδίκηση από όλους. Αλλιώς, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει κι ο καθένας μας ας αναλάβει την ευθύνη του!
ΝΙΚΟΣ Π. ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ
