Η εντύπωση μας είναι ότι και οι 2 εκδηλώσεις υστερούσαν σε πολιτικό περιεχόμενο. Κυριάρχησε η αναπόληση-αναφορά στο ‘’ΜΕΓΆΛΟ ΠΑΣΟΚ’’ του χθες και η επίκληση της ενότητας και συσπείρωσης στην κομματική εστία, που μπορεί να φθάσει στο 20% σε εκλογικό ποσοστό βγάζοντας Βουλευτή! Β. Όμως άλλο ευχές και άλλο η πολιτική! Το να μην κρίνεις ουσιαστικά αυτούς που κυβερνούν προβάλλοντας ταυτόχρονα τις δικές σου κυβερνητικές θέσεις, δείχνει πολιτική αδυναμία και είναι φυσιολογικό να καταφεύγεις στο …παρελθόν και στο νεανικό …μέλλον των υποψηφίων σου! Έτσι η πολιτικές εκδηλώσεις, παρά τις προθέσεις, αποκτούν χαρακτήρα κοινωνικού και επικοινωνιακού γεγονότος. Η αναφορά στο ΠΑΣΟΚ είναι δίκοπο μαχαίρι! Ο δυισμός ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν είναι συνταγή επιτυχίας. Το ΠΑΣΟΚ το 1974 ξεκίνησε σαν κόμμα με αριστερό σοσιαλιστικό προσανατολισμό διαχωρίζοντας την θέση του από το Κέντρο της εποχής (την ΕΔΗΚ ), και οικοδόμησε ένα ριζοσπαστικόκυβερνητικό πρόγραμμα που συγκίνησε ευρύτατες λαϊκές μάζες. Αυτό έγινε και στο νησί μας, φέρνοντας το από τα 13% στο 50% και φυσικά στην κυβέρνηση και στην κυριαρχία της τοπικής αυτοδιοίκησης! Η κυβερνητική του θητεία ξεκίνησε με μια περίοδο δημοκρατικών αλλαγών στο κράτος και τους θεσμούς, με νομοθετικές παρεμβάσεις στην οικονομία και την κοινωνία! Αυτό επηρέασε την ιδεολογία και την εθνική συνείδηση της εποχής (η Ελλάδα στους Έλληνες κλπ)! Σημειώθηκαν σημαντικοί εκσυγχρονισμοί που επικρότησαν και ιστορικά πρόσωπα της Αριστεράς. Σε αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει αναφορά το σημερινό ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ! Τόσο στο κέντρο (Αθήνα) όσο και στο τόπο μας (προχθές). Σύντομα όμως το ΠΑΣΟΚ μετεξελίχθηκε σε κρατικοδίαιτο κόμμα. Οι πελατειακές σχέσεις θέριεψαν. Οι κατά περίπτωση εξυπηρετήσεις κυριάρχησαν! Κοντά σε αυτά ο νεποτισμός, ο εγωισμός, η καλοπέραση, η διαφθορά και ο εκφυλισμός. Το ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων και της ρεμούλας διατηρήθηκε δυνατό μέχρι και τον όλεθρο της χρεοκοπίας (2010). Έχει θεμελιακή ευθύνη μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο των δανειστών με την υποθήκευση της δημοσίας περιουσίας και τον περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας. Γι αυτό και άλλαξε όνομα! Σε αυτό το ΠΑΣΟΚ προφανώς δεν κάνει αναφορά τα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (και πάνω και κάτω). Αρα ποιο είναι το ΠΑΣΟΚ-κιναλ σήμερα; Αυτό περιμέναμε να ακούσουμε. Αυτό περιμένει και οι Πασόκοι με ιστορική μνήμη! Αυτοί που θέλουν το κόμμα να μην είναι δεξιά! Αλλα ούτε και κέντρο! Να είναι κόμμα αλλαγής, όπως το γνώρισαν! Δύναμη ανάτασης και ανάστασης της χώρας μας στις σημερινές σκληρές συνθήκες του παγκόσμιου καπιταλισμού!
Γ. (…στο μυαλό μας παρόμοιες παρουσιάσεις στα χρόνια που.… Αντιμάχεια 1974 κόλλημα αφίσας ‘’στις 18 σοσιαλισμός’’!... αργότερα 1996 στο ασφυκτικά γεμάτο συνεδριακό κέντρο ‘’Κυπριώτης’’ το 1996 με υποψήφιο βουλευτή τον τότε Δήμαρχο Κω Κ.Κ…. Η δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας…) Δ. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σήμερα είναι το κέντρο! Κέντρο που κοιτάζει περισσότερο προς τα δεξιά, γιατί τον δικό του ‘’κεντροαριστερό ‘’ χώρο και ρόλο κατέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ! Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που έκανε το μεγάλο βήμα του συμβιβασμού και της μεταστροφής υπέρ της κανονικότητας της μνημονιακής πολιτικής. Στον μονόδρομο επομένως της ευρωπαϊκής και ατλαντικής πολιτικής για την πατρίδα μας, οι διαμορφωμένοι χώροι του κέντρου και της κεντροαριστεράς: ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παρουσιάζονται ως ανταγωνιστές! Και είναι ανταγωνιστές αν το διεκδικούμενο είναι μόνο οι ψήφοι! Σε αυτή την λογική πρέπει να περάσει χρόνος σκληρών δεξιών πολιτικών για να γίνουν …εξ ανάγκης πια οι σημερινοί ανταγωνιστές, συναγωνιστές! Αλλά για να υπάρξει προοδευτική φιλολαϊκή πολιτική πρόταση πρέπει να υπάρξει ένα όραμα και ένα πρόγραμμα που να θίγει τα κακώς κείμενα και να ανοίγει ορίζοντες! Θα πρέπει να δημιουργηθεί λαϊκό κίνημα αλλαγής παρόμοιο του 1981 και του 2015! ,,,γνωστά πράγματα.
Βλέπεται κάτι να κινείται; ΟΧΙ. Έτσι οι δυνάμεις της Δεξιάς φαίνεται να κερδίζον χρόνο. Ε. Η αλλαγή θα γίνει. Ολοι βλέπουμε τα αδιέξοδα, την καθίζηση και την παρακμή. Καθοριστικός για τις
εξελίξεις είναι ο αυτόνομος ρόλος της Αριστεράς, γιατί αυτή μόνο δεν έχει δεσμεύσεις υπέρ των επικυρίαρχων της χώρας μας! Πρέπει και μπορεί να κινητοποιήσει τον λαό και να πιέσει στη κατεύθυνση της αλλαγής των πραγμάτων με κοινωνικό και εθνικό περιεχόμενο.
Ν. Μυλωνάς
