Για την «εικόνα» της εργασίας στην Κω μιλά στον «Σ» η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόρειας Δωδ/σου Ιωάννα Λάμπρου. Αναλύει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εξακολουθούν να δουλεύουν οι εργαζόμενοι σήμερα σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, για τους ανήλικους εργαζόμενους, για τις ελλείψεις, για τους ανειδίκευτους εργαζόμενους, για την αναλγησία κράτους και εργοδοσίας, για τις συμβάσεις και τα «πακέτα», για την 6ήμερη εργασία και την κάρτα, για τους «ομήρους» πρώην (;;) εργαζόμενους στο ξενοδοχείο Labranda του τουριστικού πρακτορείου FTI, ενώ θέτει ιδιαιτέρως σοβαρά ερωτήματα, όπως λ.χ. εάν αξίζει σήμερα, το 2024, ο εργαζόμενος να δουλεύει 13 ώρες την ημέρα για να τα βγάλει πέρα, εάν να αναγκάζεται να δουλεύει έκτη και έβδομη μέρα για να μπορεί να ζήσει 12 μήνες;». Εκτός όμως από όλα αυτά που συμβαίνουν, ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι, όπως δηλώνει, το φαινόμενο της ανήλικης εργασίας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Λάμπρου, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με την «εικόνα» της εργασίας στην Κω σήμερα μέσα του Ιούλη.
Ι.Λ.: Η εικόνα της σεζόν σήμερα, ακολουθεί αυτό που έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια σε ότι αφορά την εργασία στην Κω. Ο κύριος όγκος των εργαζομένων απασχολείται στον τουρισμό, ο οποίος συμπαρασύρει και άλλους κλάδους, είτε αυτό είναι εμπόριο, είτε γενικότερα. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, αυτό που παρατηρούμε ότι τα τελευταία χρόνια η έλλειψη προσωπικού έχει χτυπήσει κόκκινο. Και εξηγείται, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη δική μας εκτίμηση, ότι ο ξενοδοχειακός κλάδος είναι χρυσοφόρος, κερδοφόρος, με κάθε χρόνο τα κέρδη τους να αυξάνονται. Πέρσι είχαν πιάσει τα 19 δις, φέτος μιλάνε για 20 δις, ενώ από την άλλη οι εργαζόμενοι του κλάδου πληρώνονται όπως πληρώνονταν πριν από το 2011. Έτσι είναι η σύμβαση, κολλημένη για όσους πληρώνονται με την κλαδική συλλογική σύμβαση, γιατί αυτό που επικρατεί είναι τα γνωστά πακέτα σε όλους μας και να μην κρύβονται κάποιοι πίσω από το δάχτυλό τους, τα οποία στην ουσία τι σου λένε; Κάθε μέρα δουλειά χωρίς ρεπό, με συμφωνία, με μισθούς που μπορεί να ακούγονται ή να φαίνονται κάπως αυξημένοι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά πίστεψέ με, δεν είναι, γιατί μιλάμε για δουλειά κάθε μέρα, χωρίς ρεπό, πάνω από 10 και 12 ώρες την ημέρα.
Εμείς λέμε ότι αυτό δεν είναι ανθρώπινο και για αυτό πολλοί συνάδελφοι εργαζόμενοι έχουν γυρίσει την πλάτη τους, αλλά αυτό βλέπουμε ότι επεκτείνεται και σε άλλους κλάδους. Έρχεται η κυβέρνηση τώρα και νομοθετεί την εξαήμερη εργασία που να θυμίσουμε ότι ήδη στον κλάδο μας, στον κλάδο του τουρισμού, επιτρέπεται η εργασία έκτη και έβδομη ημέρα όταν οι πληρότητες των ξενοδοχείων πιάσουν πάνω από 70% για τους μήνες Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβρη. Δηλαδή, από την ίδια τη σύμβαση προβλέπεται η έκτη και έβδομη ημέρα. Άρα, η κυβέρνηση ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και αυτό θέλει να το πάει και σε άλλους κλάδους, όπως στη βιομηχανία, όπως στο εμπόριο, και σε πολλούς άλλους κλάδους που βλέπετε το τελευταίο διάστημα να μιλάνε για το εξαήμερο
Ερ: Για το 6ήμερο, τα διεθνή μέσα, όπως διαβάζουμε, κράζουν την Ελλάδα, την ώρα που σε κάποιες χώρες εφαρμόζουν το τετραήμερο χωρίς κόψιμο απολαβών, όπως υποστηρίζουν.
Ι.Λ.: Για να δούμε λοιπόν και αυτό το τετραήμερο με τις ίδιες απολαβές. Θεωρούμε ότι η εκεί μεγάλη εργοδοσία, γιατί εμείς λέμε ότι αυτή στην ουσία νομοθετεί και λειτουργεί ως εντολοδόχος των όποιων κυβερνήσεων, τα δικά τους δηλαδή συμφέροντα εξυπηρετούν, θεωρεί ότι με 4ήμερη εργασία θα βγαίνει ο όγκος δουλειάς που θα έβγαινε σε 5θήμερο. Θεωρούμε δηλαδή ότι,, το 4ήμερο στην ουσία εντατικοποιεί την εργασία και βέβαια αυτό που εδώ συμβαίνει στην Ελλάδα, δεν είναι τοπικό φαινόμενο. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, έχουν ψηφιστεί στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, έχουν εγκριθεί από τις κυβερνήσεις και υλοποιούνται και εδώ στη χώρα μας. Ας μην πέφτει, δηλαδή, ο ξένος Τύπος και άλλες χώρες από τα σύννεφα γι αυτά που εδώ συμβαίνουν, γιατί, όπως είπα και πριν, εξυπηρετούν στην ουσία την ανάγκη της εργοδοσίας να ξεζουμίσει περισσότερο τους εργαζομένους με μισθούς που δεν φτάνουν για να ζήσουμε σήμερα.
Ερ: Ουδείς αμφισβητεί πως η ξενοδοχία είναι κερδοφόρα. Βλέπουμε να επεκτείνονται και να χτίζονται συνεχώς ξενοδοχεία. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Σ» οι οποίες δεν έχουν διαψευστεί, τα επόμενα λίγα χρόνια θα προστεθούν γύρω στις 25.000 νέες κλίνες στην Κω.
Ι.Λ.: Το Εργατικό Κέντρο, όπως ξέρετε, παλεύει πέρα από τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά και για ζητήματα που αφορούν στη ζωή των εργαζομένων, όπως είναι η κατάσταση του επαρχιακού οδικού δικτύου, η έλλειψη του νερού… Θυμηθείτε ότι πριν 3, 4 χρόνια είχαμε καταγγελίες από εργαζόμενους ότι σχολούσαν από τη δουλειά και δεν μπορούσαν να κάνουν μπάνιο, αλλά κατά τα άλλα, οι μεγάλοι ξενοδοχειακοί όμιλοι είχαν και έχουν την ευχέρεια να γεμίσουν τις πισίνες τους και να εξυπηρετήσουν αυτό τον μεγάλο όγκο. Δεν υπολογίζουν ούτε φυσικούς πόρους, ούτε το περιβάλλον όταν έχει να κάνει με την τσέπη τους και τα κέρδη τους. Εμείς θεωρούμε ότι το νησί έχει υπέρ αρκετά ξενοδοχεία. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η ανάπτυξη και αυτό που μας λένε, αλλά το ζητούμενο είναι ποιους ωφελεί, αν ωφελεί τον τόπο μας, τους κατοίκους του νησιού μας και τους εργαζόμενους.
Ερ: Τόνισα στην πρώτη ερώτηση τη λέξη «σήμερα» όχι χωρίς λόγο. Σε συνέντευξη που έδωσε στον «Σ» ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Κω, και μέλος της ΠΟΞ και του ΞΕΕ Μηνάς Χατζημιχαήλ, δήλωσε ότι, οι συνθήκες εργασίας έχουν γίνει πλέον καλές και επίσης πως «αυτή τη στιγμή το προσωπικό των ξενοδοχείων έχει το πάνω χέρι, μας κάνει ό,τι θέλει, μας χορεύει στο ταψί». Πώς το σχολιάζετε;
Ι.Λ.: Καταρχήν, η παραδοχή ότι οι συνθήκες εργασίας έχουν γίνει καλές, σημαίνει ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν ήτανε. Δεύτερον, το να διεκδικούν οι εργαζόμενοι το δικαίωμά τους για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, δεν είναι κανένας χορός κανενός ταψιού. Είναι δικαίωμα, είναι κατάκτηση ο εργαζόμενος σήμερα να πληρώνεται με βάση τις ανάγκες του, με βάση τον πληθωρισμό, με βάση την ακρίβεια και δεν νομίζω ότι μεταφράζεται ακριβώς έτσι όπως μας το λέει ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Κω. Τα προηγούμενα χρόνια, και έχουμε βγάλει - και το ξέρετε πολύ καλά - και σαν Σωματείο και σαν Εργατικό Κέντρο πολλές καταγγελίες που εργαζόμενοι δούλευαν κάθε μέρα χωρίς ρεπό για 800€ ευρώ. Αυτή ήταν η πραγματικότητα και δεν μπορούν να μπορούν να το αρνηθούν. Πανελλαδικά, η κλαδική συλλογική σύμβαση, τότε που αναφέρεται ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων, τηρείτο μόνο στο 10% των ξενοδοχείων και κάτι αναλογικό συνέβαινε εδώ στη Κω. Άρα, εμείς λέμε ότι οι εργαζόμενοι καλώς κάνουν και διεκδικούν καλύτερες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και σαν Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων παλεύουμε για την υπογραφή τοπικής σύμβασης με καλύτερους όρους, με μισθούς που να ανταποκρίνονται στο σήμερα, γιατί όπως και εσείς είπατε και με βάση και τα στοιχεία τους, 20 δις λένε ότι θα φτάσουν τα κέρδη τους φέτος.
Ερ: Μιας και αναφερθήκατε στην τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας, να θυμίσουμε ότι δεν υπήρξε συμφωνία με την προηγούμενη διοίκηση της Ένωσης Ξενοδόχων. Με τη νέα διοίκηση θα το συζητήσετε το θέμα;
Ι.Λ.: Κοιτάξτε, πάντα εμείς λέμε ότι είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση, στη διαβούλευση, να συζητήσουμε πραγματικά γιατί την έλλειψη προσωπικού, πέρα από το ότι είναι δέκτης ο εργοδότης είναι δέκτης και ο εργαζόμενος, γιατί, λιγότεροι άνθρωποι κάνουν περισσότερη δουλειά. Όταν μιλάμε για αύξηση των τουριστών και έλλειψη εργαζομένων, καταλαβαίνετε τι γίνεται μέσα στους χώρους δουλειάς; Όχι χταπόδια έχουμε γίνει, πολυμηχανήματα έχουμε γίνει και τι επιβάρυνση έχει αυτό για την υγεία μας, που μέσα σε ένα εξάμηνο προσπαθούμε να εξυπηρετήσουμε τόσο κόσμο με λιγότερα άτομα από ότι άλλες χρονιές. Άρα, όταν θα έρθουμε να συζητήσουμε για την τοπική σύμβαση, θα βάλουμε τις ανάγκες του σήμερα, αυτό που θα πρέπει να έχει ο εργαζόμενος και αυτό που θα μπορέσει να τον κάνει, αν θέλετε και με τα δικά τους λεγόμενα, να γυρίσει πίσω στον κλάδο, γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν φύγει από τον κλάδο. Να θυμίσουμε ότι, στην πανδημία μας είχαν αφήσει με το επίδομα των 534 ευρώ, ενώ από την άλλη μεριά οι ξενοδόχοι είχανε φοροαπαλλαγές, είχαν επιστρεπτέες προκαταβολές. Εμείς προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε με τα 534 ευρώ ερχόμενοι από το χειμώνα με ανεργία που δεν φτάνει ούτε για τα ζήτω. Να έρθουμε και στο ζήτημα του επιδόματος ανεργίας που πάνω από το 80% είναι λεφτά των εργαζομένων και με αυτά τα λεφτά επιδοτούνται επιχειρήσεις. Εμείς λέμε, το επίδομα ανεργίας χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις. Δεν είναι δική μας ευθύνη η ανεργία.
Θέλουμε να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειές μας, ούτε ζητιάνοι θέλουμε να γίνουμε. Είναι δικαίωμά μας το επίδομα ανεργίας γιατί είναι λεφτά των εργαζομένων. Δεν μας τα χαρίζουν.
Ερ: Σε πολλές συζητήσεις είναι η αλήθεια πως, ξεχνάμε το γεγονός πως, ο εποχικά εργαζόμενος δουλεύει μόνο για 6 μήνες με ένα επίδομα 3 μόνο μηνών και με αυτό το εισόδημα προσπαθεί να τα βγάλει πέρα 12 μήνες. Όντως υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.
Κυρία Λάμπρου, τα τελευταία χρόνια, μετά την πανδημία εννοώ, κάποια ξενοδοχεία έχουν περισσότερους εργαζόμενους, αλλά όπως λέγεται, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει τουρισμός, με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσκολία στη δουλειά.
Ι.Λ.: Είναι δικιά τους επιλογή στη λογική, φθηνός να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι. Χωρίς να θέλω να μπω απέναντι σε κανέναν εργαζόμενο, αλλά καταλαβαίνετε ότι είναι ένας κλάδος υπηρεσίας, ένας κλάδος εξυπηρέτησης, ο οποίος πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια εκμεταλλεύονται εργαζομένους και από άλλες χώρες και από άλλες περιοχές. Και να σας πω και το εξής φαινόμενο που έχει γιγαντωθεί. Ξέρετε πόσα παιδιά ανήλικα, 15 και 16 χρόνων, έρχονται να δουλέψουν; Μάλιστα, πολλά από αυτά με το που ανοίξει η σεζόν παρατάνε και τα σχολεία τους γιατί είναι τέτοιες συνθήκες που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οι οικογένειές τους. Πηγαίνετε μια βόλτα στα ξενοδοχεία να δείτε πόσα ανήλικα παιδιά εργάζονται. Εμείς λέμε ότι οι μαθητές θα έπρεπε να ‘ναι στο σχολείο τους, να ξεκουράζονται, να ζήσουν το καλοκαίρι με τους φίλους τους, με την οικογένειά τους και όχι να τρέχουν να βγάλουνε τη λάντζα του κάθε μεγάλο ξενοδόχου, γιατί αυτό συμβαίνει. Άρα, εμείς λέμε ότι είναι δική τους δική τους ευθύνη για όλο αυτό που συμβαίνει στον κλάδο, για ό,τι γίνεται. Ακόμα και σήμερα εργαζόμενοι που ζητιάνε δουλειά και με πτυχία, δεν τους αναγνωρίζονται, τους λένε όχι, εμείς δεν δίνουμε τόσα, εμείς αυτά δίνουμε αν θέλεις ειδάλλως φύγε. Συγνώμη, πώς θα έρθει ένας επαγγελματίας στον κλάδο; Είναι κροκοδείλια τα δάκρυα, ναι μεν αλλά, να ‘χαμε να λέγαμε.
Ερ: Το θέμα της ανήλικης εργασίας, την οποία απαγορεύει ο νόμος, το είχαμε θίξει και παλαιότερα. Μακάρι να είχαμε στοιχεία γιατί πραγματικά είναι τραγικό.
Ι.Λ.: Θεωρώ ότι, στοιχεία μπορεί να δώσει και το ΙΚΑ και η Επιθεώρηση Εργασίας, γιατί, για να δουλέψει ένας ανήλικος πρέπει να πάρει ειδική άδεια μαζί με το γονέα του από την Επιθεώρηση Εργασίας. Δεν έχω στοιχεία, αυτό που έχω όμως σαν γενική εικόνα είναι ότι, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί αυτό το φαινόμενο.
Ερ: Για να μην παρεξηγηθεί η αναφορά μου σε ανειδίκευτους εργαζόμενους, να πω πως, δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Ψάχνουν για δουλειά οι άνθρωποι, μοχθούν για ένα μεροκάματο και φεύγουν από το σπίτι τους για να πάνε κάπου αλλού να βγάλουν τα προς το ζην.
Ι.Λ.: Προφανώς και δεν είναι ευθύνη τους. Θα μπορούσαν να είχανε γίνει σεμινάρια για να τους εκπαιδεύσουν, θα μπορούσαν πάρα πολλά να έχουν γίνει, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό που μας πλασάρουν και μας έχουν ζαλίσει τα αυτιά για ποιοτικό τουρισμό, είναι όλα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αυτό που τους απασχολεί, αυτό βλέπω στους χώρους δουλειάς και εγώ σε ξενοδοχείο δουλεύω, όλοι μας γνωριζόμαστε μεταξύ μας, είναι πώς θα γεμίσουνε οι τσέπες τους. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Άρα, εμείς σαν εργαζόμενοι αυτό που έχουμε να κάνουμε, προφανώς είναι η εξυπηρέτηση προς τον επισκέπτη ο οποίος δεν φταίει σε τίποτα. Θέλει να έρθει εδώ να απολαύσει το νησί μας, τη θάλασσά μας, να ξεκουραστεί, να αποφορτίσει και αυτός από τη δουλειά του και από τα άλλα τόσα προβλήματα που περνά κι αυτός στη χώρα του. Κι εμείς οι εργαζόμενοι όμως έχουμε δικαιώματα και έχουμε και εμείς δικαίωμα στην ξεκούραση, εννοώ να έχουμε δικαίωμα στις διακοπές που κανένας δεν το συζητάει. Για δείτε στοιχεία που λένε πόσες ελληνικές οικογένειες πάνε διακοπές. Πάνω από 60% δεν πάνε όχι γιατί δεν θέλουνε, αλλά γιατί δεν έχουν.
Ερ: Οι διακοπές είναι δικαίωμα, δεν είναι χάρισμα, δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Θέλω να πούμε και δυο λόγια για την κάρτα εργασίας. «Δουλεύει» αυτό το σύστημα και πώς;
Ι.Λ.: Δουλεύει για αυτούς. Για δείτε τώρα με την τελευταία τροπολογία που στηρίχθηκε στο νόμο Χατζηδάκη με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Τι σου λέει; Ότι μπορεί να σου δίνει το δικαίωμα μια ώρα ανοιχτής προσέλευσης και μια ώρα μετά, να έχεις δηλαδή το δικαίωμα όταν μπαίνεις στο χώρο εργασίας μέχρι και μια ώρα μέχρι να ετοιμαστείς δηλαδή να πιάσεις πόστο, να χτυπήσεις την κάρτα. Συμβαίνει ό,τι συνέβαινε και στην πρώτη κάρτα που είχε εφαρμοστεί στο εμπόριο, οι εργαζόμενοι χτυπάνε την κάρτα τους κατά την είσοδό τους στην εργασία, κατά την έξοδο τους χτυπάνε και απλά παραμένουν στο χώρο δουλειάς γιατί η πίεση και η εργοδοτική τρομοκρατία είναι μεγάλη, η ανάγκη για μεροκάματο και η επιβίωση είναι μεγάλη και οι έλεγχοι, το ξέρετε και εσείς πάρα πολύ καλά, δεν γίνονται. Η μετατροπή της Επιθεώρησης Εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή, η έλλειψη προσωπικού που υπάρχει και σε αυτό τον τομέα, είναι τρεις επιθεωρητές εργασίας, τι ακριβώς να προλάβουν να κάνουν εδώ στο νησί μας και προσέξτε, αφορά στο βόρειο συγκρότημα όχι μόνο στην Κω, τι ακριβώς να ελέγξουνε; Άρα, η εργοδοτική ασυδοσία καλά κρατεί. Εμείς λέμε ότι αξιοποιείται κι αυτό το εργαλείο προς όφελος των εργοδοτών. Να βάλω έλα άλλο ερώτημα. Να έρθει να ελέγξει τι στον κλάδο του τουρισμού; Αν εγώ δουλεύω έκτη και έβδομη μέρα ή αν δουλεύω δεκάωρο απλήρωτο, γιατί υπάρχει στη σύμβασή μας; Άρα, τι εξυπηρετεί η κάρτα εργασίας; Άλλο ένα όπλο στη φαρέτρα της μεγάλης εργοδοσίας.
Ερ: Δεν ξέρω εάν έπεσε στην αντίληψή σας, αλλά διάβασα ότι μεγάλη αλυσίδα ζήτησε από τους εργαζόμενους σε αυτήν, να εντατικοποιήσουν την εργασία για τρείς μήνες προκειμένου να πάρουν ένα μπόνους 200 ευρώ.
Ι.Λ.: Βεβαίως, έχει βγει ανακοίνωση και πανελλαδικά. Μιλάμε για το σούπερ μάρκετ Lidl, κατά τα άλλα με κοινωνικές ευαισθησίες και διαφημίσεις επί των διαφημίσεων από το πρωί μέχρι το βράδυ, βάζοντας το εξής: ότι αν κάποιος από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο δεν αξιοποιήσει την άδεια που δικαιούται ή αν δεν αρρωστήσει, θα του πετάξουνε στα μούτρα, συγγνώμη για την έκφραση, 200 ευρώ μικτά. Ας τα κρατήσουνε τα 200 ευρώ και ας αυξήσουν τους μισθούς για να μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι αξιοπρεπώς. Είναι ντροπή, είναι κοροϊδία, είναι και τυράκι και φάκα από πίσω.
Ερ: Υπόθεση Labranda. Πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή;
Ι.Λ.: Κατ’ αρχήν να πούμε ότι δεν έχουν σταματήσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να παλεύουν για τα δικαιώματά τους σε ότι αφορά την εργασία τους και προφανώς το Σωματείο και αυτός είναι ο ρόλος του και το Εργατικό Κέντρο στέκεται στο πλευρό τους και μαζί δίνουμε τον αγώνα μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Δυστυχώς, το περιγράψαμε και με έναν τρόπο πριν, είναι τέτοιο το αντεργατικό οπλοστάσιο, τόσο παράλογο αυτό που συμβαίνει, μια επιχείρηση να σταματάει τη λειτουργία της, να έχει ομήρους τους εργαζομένους και κανένας μα κανένας να μην την πιέζει να δώσει απαντήσεις στο τι θα κάνει με αυτούς. Δεν τους απολύει, δεν τους δίνει δουλειά, τους έχει στον αέρα, πολλοί απ’ αυτούς έχουν βρει αλλού δουλειά, φαίνεται όμως στο σύστημα ότι υπάρχει ενεργής σύμβαση με την επιχείρηση, δηλαδή στην ουσία στο σύστημα Εργάνη φαίνεται ότι κάνουν δύο δουλειές, που δεν κάνουν οι άνθρωποι, και προκύπτει και το εξής ζήτημα. Αν αυτοί οι εργαζόμενοι πάνε τέλος της σεζόν να καταθέσουν για επίδομα ανεργίας δεν θα μπορούν γιατί θα φαίνεται ότι είναι ενεργή η σύμβασή τους. Δηλαδή, βρίσκονται και στον αέρα και έχουν χάσει, αν δεν απολυθούν, την αποζημίωσή τους, τους μισθούς, τις ασφαλιστικές τους εισφορές μέχρι τότε που δουλέψανε και την επιχείρηση κανένας δεν την πιάνει από πουθενά. Την αφήνουν απλά και κάνει ό,τι θέλει. Στην Επιθεώρηση Εργασίας δεν έρχεται, στα υπουργεία δεν έρχεται… Κανένα νομικό δίχτυ προστασίας δεν υπάρχει για τους εργαζομένους εκτός από τη δική τους μαζική συμμετοχή. Και πιστέψτε με, είναι συγκλονιστικό το πείσμα τους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Εμείς κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας μαζί με τους εργαζομένους. Θα χρησιμοποιήσουμε όποιο μέσο είτε είναι νομικό, είτε στο δρόμο του αγώνα, προκειμένου αυτοί οι εργαζόμενοι να βρουν το δίκιο τους, γιατί πλέον έχουμε φτάσει στην εποχή που φωνάζουμε το παράλογο και απαντάνε πολλοί.
Από κυβέρνηση, μεγάλη εργοδοσία…
Ερ: Το θέμα αυτό δεν πρέπει να συζητηθεί στη βουλή και να απαντηθεί;
Ι.Λ.: Βεβαίως έχει φτάσει στη βουλή με ερώτηση, αλλά απάντηση ουσιαστική δεν δόθηκε. Ήταν γενικόλογη και δεν απαντά στο τι θα γίνει. Σας λέω το εύλογο ερώτημα,
το οποίο στο επόμενο διάστημα θα το καταθέσουμε και εμείς απέναντι στον ΟΑΕΔ, τώρα ΔΥΠΑ. Τι θα γίνει με αυτούς τους εργαζομένους που θα έχουν ενεργή σύμβαση; Οι άνθρωποι δεν θέλουν να αποχωρήσουν οικειοθελώς γιατί χάνουν την αποζημίωσή τους. Είναι εργαζόμενοι με 15 και 20 χρόνια προϋπηρεσία εκεί μέσα. Γιατί να χαρίσουν τον κόπο και τον ιδρώτα τους στην FTI; Για ποιο λόγο;
Ερ: Είναι ερωτήματα τα οποία χρήζουν απαντήσεων. Όντως, δεν υπάρχει λογική σε αυτό που συμβαίνει.
Ι.Λ.: Εγώ σας είπα, φωνάζουμε παράλογο και απαντάνε και κυβέρνηση και μεγάλη εργοδοσία. Ναι, ζούμε στην περίοδο του παραλόγου, αλλά σε αυτό πρέπει να μπει φρένο και φρένο βάζουν οι εργαζόμενοι.
Ερ: Κυρία Λάμπρου, τελευταία ερώτηση. Την Κυριακή θα γίνουν οι εκλογές για νέα διοίκηση στο Εργατικό Κέντρο. Θα είστε εκ νέου υποψήφια;
Ι.Λ.: Το Εργατικό Κέντρο έχει τις αρχαιρεσίες του την Κυριακή. Αντιπρόσωποι από τα σωματεία της περιοχής μας και από τη Λέρο και από την Κάλυμνο και από τη Νίσυρο είχανε την προηγούμενη εβδομάδα την απολογιστική τους Γενική Συνέλευση, εκλέξανε την Εφορευτική τους Επιτροπή. Δεν είναι τόσο το ζήτημα των αρχαιρεσιών, αλλά πραγματικά πως εδώ οι εργαζόμενοι, τα σωματεία, απέναντι σε αυτό που ζούμε όλοι μας και το καταλαβαίνουμε και σιχτιρίζουμε πιστέψτε με, από το πρωί μέχρι το βράδυ, είτε είναι για το νοσοκομείο μας, είτε είναι για τη δουλειά μας, είτε είναι για το σχολείο των παιδιών μας σε κοντέινερ, για το οτιδήποτε, για την παραλία και το δρόμο που είναι βρώμικος, για τις λακκούβες, για όλα αυτά γιατί αφορούν όλα αυτά τη ζωή των εργαζομένων. Ερχόμαστε λοιπόν σαν Εργατικό Κέντρο και αντιπρόσωποι να συζητήσουμε πώς αυτή η αγανάκτηση, πώς αυτή η δυσαρέσκεια δεν θα μείνει στον καναπέ, δεν θα μείνει στο αι σιχτίρ. Τι θα πάρει τέτοια μορφή, τέτοια πάλη, ώστε πραγματικά να απαντήσουμε: Αξίζει σήμερα το 2024 ο εργαζόμενος να δουλεύει 13 ώρες την ημέρα για να τα βγάλει πέρα; Αξίζει σήμερα ο εργαζόμενος να αναγκάζεται να δουλεύει έκτη και έβδομη μέρα για να μπορεί να ζήσει 12 μήνες;
Ποια ζωή θέλουμε για μας, για να ζήσουμε σε έναν τόπο που το βλέπουμε, ο πλούτος παράγεται και είναι εξόφθαλμο πλέον. Περνάς έξω από τα χλιδάτα ξενοδοχεία και ντρέπεσαι να πατήσεις. Για να δούμε όμως πίσω από τη βιτρίνα. Τι ζωή έχουν οι εργαζόμενοι και αυτοί που δουλεύουν και παράγουν αυτό τον πλούτο; Άρα, συζητήσαμε στη γενική μας συνέλευση, βγάλαμε το σχεδιασμό μας και σας είπα και πριν και σε εργασιακά ζητήματα και σε ζητήματα που αφορούν την προστασία της ζωής μας.
Για δείτε τι έγινε με τη φωτιά. Το ξέρετε ότι υπήρχαν ξενοδόχοι που δεν άφηναν τους εργαζομένους να φύγουν; Μας ήρθαν καταγγελίες ότι δεν τους άφηναν ενώ είχε δοθεί μήνυμα 112, για να μη διαταραχθεί το τουριστικό φαίνεσθε. Όλα πίσω από την σπηλιά τα κρύβουν. Το ζητούμενο είναι λοιπόν ότι, απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα και σε αυτή την κανονικότητα που μας ταΐζουν, απέναντι σε όλη αυτή τη σαπίλα, αξίζει τα σωματεία, οι εργαζόμενοι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να απαντήσουμε στο εξής, που βγήκε από μύρια στόματα: ή τα κέρδη τους οι ζωές μας. Εμείς λοιπόν επιλέγουμε τις ζωές μας.
Όσο για το εάν θα είμαι υποψήφια, θα είμαι. Είναι ένας αγώνας συλλογικός και εμείς λέμε ότι πρέπει να ενισχυθεί και να βγει και πιο μαζικός.
πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
