Γράφει η Μαρία Χατζηγιακουμή
Μητέρα παιδιού ΑμεΑ, πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΕΕΕΕΚ Κω
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.
Η 3η του Δεκέμβρη, ως Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ, είναι μια μέρα που πρέπει όλοι να αναλογιστούμε την ατομική και συλλογική μας ευθύνη, χωρίς στερεότυπα, διακρίσεις και κοινωνικές ανισότητες.
Η Παγκόσμια Ημέρα είναι μια μέρα που υπενθυμίζει στις σημερινές κοινωνίες τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την διαφορετικότητα, την εξασφάλιση προσβασιμότητας, την αποδοχή των ατόμων με Αναπηρία.
Είναι μια μέρα που καθρεφτίζει την καθημερινή νοοτροπία μιας ολόκληρης κοινωνίας απέναντι στην διαφορετικότητα.
Χωρίς οίκτο, χωρίς διακρίσεις, οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε τα προβλήματα των συνανθρώπων μας, που ζουν με κάποια αναπηρία, ή με κάποια δυσκολία και να συμβάλουμε με τη στάση μας στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει ΑμεΑ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ευχόμαστε κιόλας.
Θα αναφερθώ στον τομέα της Εκπαίδευσης.
Ειδικά σε ό,τι αφορά στον τομέα της εκπαίδευσης, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός ο ρόλος της εκπαίδευσης, που αγκαλιάζει με ιδιαίτερη φροντίδα τα παιδιά με αναπηρία και, σε ένα πλαίσιο αποδοχής και σεβασμού, επιδιώκει τη βελτίωση των ατομικών τους ικανοτήτων και δεξιοτήτων, την ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο και την συμβίωσή τους με ισορροπία μέσα σ΄ αυτό το κοινωνικό σύνολο.
Στην καρδιά της ειδικής εκπαίδευσης βρίσκεται η πεποίθηση ότι όλοι μας ανεξάρτητα από τις διαφορές που έχουμε μεταξύ μας των διαφορών τους, αξίζουν να ζουν και να συμβάλουν ισότιμα στην κοινωνία.
Επίσης, αυτό που είναι απαραίτητο, αναγκαίο και επιβάλλεται, είναι ότι η Περιφερειακή Αρχή θα πρέπει να προχωρήσει στην χαρτογράφηση των φορέων και των δομών κοινωνικής φροντίδας για τα άτομα με αναπηρία, να καταγράψει τις χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειες που έχουν Άτομα με Αναπηρία.
Η Πολιτεία θα πρέπει να εφαρμόσει:
- Ένα αξιοπρεπές επίδομα ισόποσο με μισθό στο άτομο που φροντίζει ένα Άτομο ΑμεΑ 24 ώρες το 24ωρο, - είτε αυτό λέγεται μητέρα, πατέρας, αδελφή ή αδελφός ή άλλο συγγενικό πρόσωπο ή ακόμα και τρίτο πρόσωπο - από την στιγμή που στην απόφαση ΚΕΠΑ αναφέρεται ότι το Άτομο με αναπηρία " χρήζει ανάγκης βοηθείας ετέρου προσώπου " και αυτό το επίδομα να δίνεται στον φροντιστή εφ΄ όρου ζωής.
- Κάλυψη 100% από τον ΕΟΠΥΥ, όλων των βοηθημάτων που χρειάζεται ένα άτομο με Αναπηρία (Αμαξίδια, ειδικά παπούτσια, κρεβάτια, βοηθήματα μπάνιου, νάρθηκες, καθετήρες, πάνες, γάντια κ.λ.π ).
Από το 2015 και μετά, ο ΕΟΠΥΥ δεν καλύπτει τις ανάγκες του παρά μόνο ένα ελάχιστο ποσό για τις θεραπείες του και αυτό όχι σε επαρχιακές πόλεις. Ένα ΑμεΑ εκταμιεύει από το ελάχιστο βιοποριστικό του επίδομα Αναπηρίας για να καλύψει τις Ανάγκες Ειδικού φροντιστή και των βοηθημάτων ή των θεραπειών που ανέφερα προηγουμένως.
-Την εφαρμογή της Καθολικής Προσβασιμότητας σε όλα τα σπίτια Ατόμων με κινητικά προβλήματα με Επιδότηση 100% από τα προγράμματα ΕΣΠΑ (Ράμπες, Ανελκυστήρες).
Επίσης Δήμος και Περιφέρεια να προχωρήσουν:
- Στην πρόσβαση σε όλα τα Δημόσια Κτήρια (Εφορεία, Επαρχείο, κλπ).
- Διαμόρφωση πεζοδρομίων. Στα στενά πεζοδρόμια τα Αναπηρικά Αμαξίδια δεν βρίσκουν χώρο να περάσουν, όταν μάλιστα αυτά είναι και δενδροφυτεμένα ή όταν έχει περάσει προηγουμένως η ΔΕΔΗΕ ή άλλη Υπηρεσία και έχει "φυτέψει" στύλους!
- Θέσεις και όχι μόνο μια θέση Parking ΑΜΕΑ σε όλα τα Δημόσια κτίρια όπως και στα Parking του Δήμου.
- Στην υποστήριξη μαθητών ΑμεΑ και μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα Δημόσια σχολεία. Επιτέλους θα πρέπει εδώ στην Κω, να δημιουργήσουμε αξιοπρεπή Ειδικά Σχολεία για τα παιδιά με αναπηρία. Μετακομίσαμε το ΕΕΕΕΚ, μας μένει το Ειδικό Δημοτικό και το Ειδικό Νηπιαγωγείο.
- Να δημιουργηθεί ένας Παιδικός Σταθμός για παιδιά με Αναπηρία, εκτός και αν ο Δήμος προσλάβει Ειδικούς Παιδαγωγούς μέσα στους ήδη υπάρχοντες Παιδικούς Σταθμούς.
- Την υποστήριξη δομών (ΚΕΔΑΣΥ) για μαθητές ΑμεΑ και μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο σχολείο. Το υπάρχον Κτίριο στο Ζηπάρι είναι πλέον ανεπαρκές όσον αφορά τις αίθουσες και γι αυτό τον λόγο καθυστερεί η Αξιολόγηση των μαθητών!
- Δράσεις για την συμμετοχή ομάδων που «μειονεκτούν» (π.χ. ΑμεΑ, Ηλικιωμένοι) στον αθλητισμό, τον πολιτισμό και την ενεργή κοινωνική ζωή χωρίς αποκλεισμούς.
- Να συσταθεί μία επιτροπή σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο για την κοινωνική ένταξη και την προώθηση στην απασχόληση ευπαθών ατόμων και ομάδων ΑμεΑ.
- Δημιουργία και υποστήριξη:
α) ΚΗΦΗ, (Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων)
β) ΚΔΗΦ(Κέντρο Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας ΑμεΑ)
γ) ΣΥΔ (Σπίτι Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΑμεΑ, ηλικιωμένων, εφήβων) και
πρόγραμμα κοινωνικού φροντιστή και προσωπικού βοηθού ΑμεΑ, ηλικιωμένων κ.λπ.
δ) Ένα κλειστό κολυμβητήριο με θερμαινόμενη πισίνα για τις θεραπείες των ΑμεΑ
ε) Μια Παιδική Χαρά για τα παιδιά ΑμεΑ
Όλοι μας κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Αναπηρία δεν είναι εμπόδιο. Κάθε άτομο με αναπηρία έχει την δική του ανθρώπινη αξία, τις δικές του εμπειρίες, τις δικές του απόψεις, τις δικές του προοπτικές και τις δικές του δυνατότητες, αρκεί εμείς να του δώσουμε τις δικές του ευκαιρίες.
Ας δούμε τη γειτονιά μας, την πόλη μας, και ας αναρωτηθούμε: «Θα μπορούσε ένα άτομο με αναπηρία να ζήσει εδώ με αξιοπρέπεια;».
Τα άτομα με αναπηρία δε χρειάζονται τον οίκτο μας. Χρειάζονται αποδοχή, σεβασμό, ισότητα και ευκαιρίες και μια κοινωνία που βλέπει τη δύναμη εκεί που άλλοι βλέπουν αδυναμία.
Όπως είπε η Χέλεν Κέλερ: «Αντί να δίνουμε στους ανθρώπους λίγη συμπόνια, ας τους δίνουμε δικαιοσύνη».
Ας κάνουμε το πρώτο βήμα όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα. Διότι η αναπηρία δεν είναι κάτι που ορίζει τον άνθρωπο. Ορίζεται από το πώς η κοινωνία επιλέγει να δει τον άνθρωπο.
Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας, κυρίως στις ηρωίδες μητέρες, τους γονείς παιδιών ΑμεΑ που υπηρετούν τα παιδιά τους 24 ώρες το 24ωρο, που με τη δύναμή τους μας θυμίζουν πως η ανθρωπιά μετριέται από το πώς αγκαλιάζουμε την διαφορετικότητα, πώς αγκαλιάζουμε το παιδί μας το οποίο έχει κάποια Αναπηρία.
