«Τα μέτρα που σχεδιάζονται και προωθούνται, τα απαιτούν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα άλλα αρπαχτικά που κλέβουν τον ιδρώτα μας. Αυτό που φέρνει η κυβέρνηση θα επιφέρει μεγαλύτερο χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ματώσαμε στην κρίση τους, ματώνουμε και στην ανάπτυξη τους. Φτάνει Πια! Διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει, για να ζήσουμε σύμφωνα με την ανάπτυξη της εποχής και όχι στη χαμοζωή που μας καταδικάζουν» τονίζει, δηλώνοντας πως, τα μέτρα της κυβέρνησης (μετά την κατάρρευση του Thomas Cook), είναι ό,τι πρέπει για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. «Τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης ήταν άμεσα στις απαιτήσεις των μεγαλοξενοδόχων, ενώ για τους εργαζόμενους; Μια θέση στην ουρά της ανεργίας…» λέει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως «το αφήγημα της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, γκρεμίστηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα»
Παράλληλα, εκτιμά πως είναι θετικό το ότι ο δήμος Κω δέχτηκε το πλαίσιο αιτημάτων που μπαίνει πανελλαδικά για τους εργαζόμενους, αλλά θεωρεί πως, μπορεί να προχωρήσει άμεσα σε μέτρα στήριξής τους, όπως λ.χ. μείωση δημοτικών τελών, κατάργηση τροφείων, προστασία από πλειστηριασμούς κ.α.
Τέλος, καλεί τους συναδέλφους της σε συλλογική οργάνωση και δράση, με συμμετοχή στο ταξικό τους σωματείο. «Για να νιώσουν (κυβέρνηση, μεγαλοεργοδοσία, Ε.Ε. και εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός) πραγματικά τη δύναμή που έχουν οι εργαζόμενοι όταν το αποφασίσουν να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Λάμπρου, κατ’ αρχάς, θα ήθελα το σχόλιό σας για την πτώχευση του Thomas Cook, έστω κι αν βρισκόμαστε στον απόηχό της.
Ι.Λ.: Η κατάρρευση του τουριστικού κολοσσού Thomas Cook, φέρνει στην επιφάνεια τους σφοδρούς ανταγωνισμούς μεταξύ των γιγάντων του τουριστικού κλάδου. Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι το αφήγημα της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, γκρεμίστηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Να ποια είναι τα παραδείγματα πως μας προβάλλονται όλα αυτά τα χρόνια, του πρωταθλητή στο τουρισμό, τις αφίξεις ρεκόρ και τα κέρδη ρεκόρ, καλώντας τους εργαζόμενους στην αποδοχή της κατάργησης δικαιωμάτων, των ψίχουλων που μας πετάνε και μας καλούν να ζήσουμε εμείς κι οι οικογένειες μας.
Ερ: Γνωρίζετε πόσοι εργαζόμενοι σε ξενοδοχεία συνεργαζόμενα με το συγκεκριμένο τουριστικό πρακτορείο απολύθηκαν ή βρίσκονται στο «κόκκινο»;
Ι.Λ.: Εκατοντάδες, γιατί πέρα από τα ξενοδοχεία που αποκλειστικά συνεργάζονταν με το Thomas Cook, αρκετά ήταν αυτά τα οποία είχαν συμβόλαια κρατήσεων. Όπως επίσης και μια σειρά μικρές επιχειρήσεις που κινούνται γύρω από τα ξενοδοχεία.
Το ζητούμενο είναι ότι οι εργαζόμενοι για μια άλλη φορά καλούνται να πληρώσουν και αυτή την εξέλιξη, αφού ο δρόμος της απόλυσης είναι η εύκολη λύση για την εργοδοσία, φορτώνοντας τη ζημιά σε αυτούς που τα προηγούμενα χρόνια καλούσε να βάλουν πλάτη.
Ερ: Πώς σχολιάζετε τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση;
Ι.Λ.: Ό,τι πρέπει για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους!!!! Τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης ήταν άμεσα στις απαιτήσεις των μεγαλοξενοδόχων, ενώ για τους εργαζόμενους; Μια θέση στην ουρά της ανεργίας….
Ερ: Εκτιμάτε ότι θα μπορούσε να παρέμβει ο δήμος και εάν ναι, με ποιο τρόπο;
Ι.Λ.: Η απεργιακή συγκέντρωση και ο χώρος που επιλέχθηκε από το Εργατικό Κέντρο για τις 2 του Οκτώβρη, στο Δημαρχείο, είναι σχετικό με αυτό που ρωτάτε. Μια δημοτική αρχή η οποία ήταν από τις πρώτες που κάλεσε συνάντηση με φορείς του τουρισμού (εκτός των εργαζομένων), για το Thomas Cook, μπορεί αν έχει την πολιτική βούληση, να στηρίξει άμεσα τους εργαζόμενους που βάλλονται από αυτή την εξέλιξη. Θετικά εκτιμάται ότι δέχτηκε το πλαίσιο αιτημάτων που μπαίνει πανελλαδικά για τους εργαζόμενους, αλλά θεωρούμε ότι σαν δήμος μπορεί να προχωρήσει άμεσα σε μέτρα στήριξης αυτών. Όπως: μείωση δημοτικών τελών, κατάργηση τροφείων, προστασία από πλειστηριασμούς κ.α.
Ερ: Ποιες είναι οι προτάσεις του Σωματείου σας, αλλά και του Εργατικού Κέντρου;
Ι.Λ.: Θα μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε τις προτάσεις μας με το σύνθημα: Ματώσαμε στην κρίση τους, ματώνουμε και στην ανάπτυξη τους. Φτάνει Πια!
Διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει, για να ζήσουμε σύμφωνα με την ανάπτυξη της εποχής και όχι στη χαμοζωή που μας καταδικάζουν.
Ερ: Τις προηγούμενες ημέρες, κάνατε περιοδείες σε χώρους δουλειάς. Τι αποκομίσατε;
Ι.Λ.: Υπάρχει έντονη ανησυχία για τις εξελίξεις, τι θα γίνει, τις συνέπειες από όλα αυτά. Επίσης αυτό που έβγαινε από πολλούς εργαζόμενους ήταν οι εξοντωτικές πλέον συνθήκες δουλειάς, τα χαμηλά μεροκάματα, η αβεβαιότητα, για το πώς θα βγει ο χειμώνας, αφού είναι μεγάλο ζητούμενο και μόνιμος βραχνάς για τους ξενοδοχοϋπάλληλους πώς με 5 μήνες δουλειάς να ζήσεις 12.
Ερ: Εάν σας έλεγα να στείλετε ένα «μήνυμα» προς τους συναδέλφους σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Ι.Λ.: Είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε οι συνάδελφοι να σκεφτούν, ότι όλοι αυτοί, που παρά τις διαφορές τους, είναι όλοι μαζί απέναντι από τους εργαζόμενους, κυβέρνηση, μεγαλοεργοδοσία, Ε.Ε. και φυσικά τα παιδιά τους στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, χρειάζονται απάντηση με συλλογική οργάνωση και δράση, τη συμμετοχή στο ταξικό τους σωματείο. Για να νιώσουν πραγματικά τη δύναμή που έχουν οι εργαζόμενοι όταν το αποφασίσουν να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους.
Ερ: Οσονούπω τελειώνει και η φετινή τουριστική περίοδος. Υπήρξε κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες ή όχι;
Ι.Λ.: Στα χρόνια της ανάπτυξης που διανύουμε, όπως μας λένε, οι εργαζόμενοι πέρασαν ένα καλοκαίρι κόλαση… Η εντατικοποίηση χτύπησε κόκκινο, οι μισθοί καθηλώθηκαν σε επίπεδα πείνας, και η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είχε τα κουράγια να απολαύσει την ομορφιά του νησιού μας, ακόμα ακόμα να πάει για ένα μπάνιο στη θάλασσα….
Ερ: Υποστηρίζετε ότι, το πολυνομοσχέδιο από την μια έρχεται να παραδώσει γη και ύδωρ στους επενδυτές κι από την άλλη στοχεύει τους εργαζομένους και στους αγώνες τους, καταργώντας τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις, ορίζοντας τον εκάστοτε υπουργό εργασίας σε ανώτατο άρχοντα, που θα αποφασίζει και θα διατάζει ανάλογα με τις ορέξεις του ΣΕΒ, της μεγάλης εργοδοσίας και ότι, θα αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς, τον μισθό μας, την ασφάλιση, το ωράριο, για την ίδια μας τη ζωή. Για να κατανοήσει ο καθένας μας τι ακριβώς προωθείται, μπορείτε να μας δώσετε κάποια παραδείγματα;
Ι.Λ.: Καταρχήν, το πολυνομοσχέδιο είναι ακριβώς αυτό που προσπαθήσαμε να περιγράψουμε στις ανακοινώσεις μας και στις παρεμβάσεις μας στους χώρους δουλειάς, ένα πολυνομοσχέδιο σκούπα σε ότι αφορά τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Τα μέτρα που σχεδιάζονται και προωθούνται, τα απαιτούν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα άλλα αρπαχτικά που κλέβουν τον ιδρώτα μας. Η ονομασία του σε αναπτυξιακό υποδηλώνει ότι η όποια ανάπτυξη αφορά μόνο τα κέρδη της μεγάλης εργοδοσίας. Αυτό προωθείται μέσω της μεγαλύτερης διευκόλυνσης των μεγάλων και ισχυρών στην επιχειρηματική τους δράση χωρίς όρια, με διαδικασίες αδειοδότησης fast track, με ξεπέρασμα «δυσκολιών» σε σύντομο χρονικό διάστημα (βλ. αρχαιολογία) και πολλά άλλα.
Από την άλλη καταργεί τη δυνατότητα των εργαζόμενων να παλεύουν συλλογικά και οργανωμένα για τους μισθούς και τους όρους εργασίας τους. Βάζει στο στόχαστρο την συλλογική οργάνωση και δράση δηλαδή την ίδια ύπαρξη των σωματείων.
Αυτό που φέρνει η κυβέρνηση θα επιφέρει μεγαλύτερο χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζομένων. Πχ εδώ στην περιοχή μας ζήσαμε το 2013, με την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ, να γεμίσει ο τόπος με επιχειρησιακές συμβάσεις των 586 ευρώ, πάνω από 40, κυρίως σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Με το πολυνομοσχέδιο θα ξαναζήσουμε την κατρακύλα των μισθών. Οπλίζει η κυβέρνηση τα χέρια της εργοδοσίας, με το να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών.
Επίσης, αν ένας κλάδος καταφέρει με την πάλη των εργαζομένων και των σωματείων, να υπογράψει σύμβαση με καλύτερους όρους, ο άρχοντας του υπουργείου εργασίας έχει την πλήρη ελευθερία να αποφασίζει αν θα εφαρμοστεί ή όχι. Υπολογίζοντας τις αντοχές της οικονομίας, δηλαδή τις τσέπες της μεγάλης εργοδοσίας.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι τα χτυπήματα που δεχόμαστε στην εργασία μας και τα δικαιώματά μας, εξυπηρετούν τις ορέξεις των μεγάλων και ισχυρών. Χρειάζεται σήμερα οι εργαζόμενοι να ξεπεράσουν το φόβο, την μοιρολατρία ότι τίποτα δε γίνεται και να ενισχύσουν τη δύναμή τους, που δεν είναι άλλη πέρα από τη συλλογική οργάνωση και δράση. Δεν τους έπιασε ο πόνος για το συνδικαλιστικό κίνημα, οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης και της μεγάλης εργοδοσίας αποσκοπούν στο να μην κουνιέται φύλλο στους χώρους δουλειάς, να λέμε ναι σε όλα..
Να μη τους κάνουμε τη χάρη.. υπάρχει λύση. Αρκεί να την επιλέξουμε.. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας, αυτό το δρόμο έχει επιλέξει. Το ΠΑΜΕ δε το βάζει κάτω, ξέρει ότι είναι μονόδρομος ο δρόμος του αγώνα και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, μέσα στους χώρους δουλειάς οι εργαζόμενοι να αντισταθούν και να παλέψουν για τη ζωή που τους αξίζει.
Ερ: Στην Κω, πώς έχει διαμορφωθεί το «τοπίο» με τις εργασιακές συμβάσεις;
Ι.Λ.: Στην Κω δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Οι μισθοί ακολουθούν την κατιούσα, το 8ωρο θυμίζει ανέκδοτο, και τα δικαιώματα ξηλώνονται το ένα μετά το άλλο.. Ως 4ος τουριστικός προορισμός, ως περιοχή που απασχολείται σε έναν κλάδο που υπάρχει ανάπτυξη, το πολυνομοσχέδιο έρχεται να νομιμοποιήσει τα εργασιακά κάτεργα και τη ζωή κόλαση. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους.. αυτό ακριβώς που ζουν χιλιάδες εργαζόμενοι στο τουρισμό.. μόνο που τα πράγματα αν τους αφήσουμε, θα γίνουν χειρότερα. Είναι όμως βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι θα αποδεχτούμε τη χαμοζωή.. δε θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα.. Αγωνιστικά ραντεβού στους χώρους δουλειάς..
Ερ: Πώς σχολιάζετε την πρόταση του επάρχου Κω για σχολή ξεναγών στην Κω;
Ι.Λ.: Η θέση μας για την εκπαίδευση σε αυτούς που επιλέγουν τον κλάδο του τουρισμού, αλλά και οποιοδήποτε άλλο κλάδο, διακατέχεται από τη λογική της δημόσιας δωρεάν καθολικής παιδείας για όλους. Οι όποιες προτάσεις, λοιπόν, ακούγονται, μπαίνουν κάτω από το συγκεκριμένο πρίσμα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ"
