Γ. Διαβάζουμε την επίκληση και τον προγραμματισμό διενέργειας τεστ για τον κορωνοϊό σε εθελοντική βάση με συνεργασία Δημου Επαρχείου-ΕΟΔΥ. Το υπαρκτό πρόβλημα είναι η εκτίμηση της επιδημιολογικής κατάσταση της κοινωνίας μας για το οποίο υπάρχουν συγκεκριμένα πρωτόκολλα διενέργειας τεστ κάθε άλλο από εθελοντικά. Αυτά που κάνει η συνεργασία Δημου-Επαρχείου-ΕΟΔΥ είναι μια ‘’σκόπιμη προσφορά’’ για να καλύψουν κενά κυβερνητικών και τοπικών πολιτικών χειρισμών και να απαντήσουν στην αγωνία και τον κοινό μας φόβο για την αρρώστια ‘’covid-19’’, ικανοποιώντας το λαϊκό θυμικό ότι : ‘’ο Δήμος, το Επαρχείο, ο ΕΟΔΥ μας φρόντισαν’’!

Δ. Η δεύτερη εφαρμογή του lockdown στο νησί μας γεννά πολλά ερωτηματικά. Το μέτρο πάρθηκε ως συνέχεια της ευκολίας και της ’’επιτυχίας’’ του πρώτου και συνιστά επέκταση στο νησί μας αυτών που τα γεγονότα απέδειξαν ότι ήταν αναγκαίο στα μεγάλα αστικά κέντρα ή σε κάποιες περιοχές με πολλά κρούσματα. Το να γίνεται το lockdown τυφλοσούρτης για κάθε περιοχή και τ να επιβάλλεται γενικό εθνικό lockdown χωρίς να δικαιολογείται από τα γεγονότα και τα τοπικά δεδομένα μόλυνσης κορονοϊού, είναι καταστροφικό για τις μικρές κοινωνίες. Στα νησιά αρκούσε ο έλεγχος των εισερχόμενων σε επίπεδο τουρισμού (που κακώς δεν εφαρμόστηκε το καλοκαίρι) και σε επίπεδο ‘’γενικού πληθυσμού’’ σε αεροδρόμιο, στο λιμάνι και στους χώρους μαζικής διαμονής-συγκέντρωσης ( στρατόπεδα, hotspot, εκκλησίες και κοινωνικές συνάξεις κλπ) με την συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Κάτι τέτοιο θα ήταν σαφώς λιγότερο επιβαρυντικό στην Κωακή οικονομίας και κοινωνία. Το να έχεις ένα συγκεντρωτικό κράτος γεμάτο αδυναμίες και την ίδια ώρα να μην έχεις πραγματική αποκεντρωμένη πολιτική εξουσία αυτοδιαχείρισης από τις τοπικές κοινωνίες οδηγεί στην σημερινή τοπική κατάσταση καθίζησης και αδιεξόδου.

Ε. Η διέξοδος από την σημερινή κατάσταση επιβάλλει την παραγωγική αναγέννηση και την διαφοροποίηση του παραγωγικού μοντέλου που έχουμε ή που μας επιβλήθηκε από την αγορά. Ακόμη και τώρα οι επιδοτήσεις λόγω κορονοϊού στις επιχειρήσεις δίδοντα με λάθος κριτήρια και χωρίς στοχεύσεις παραγωγικού εκσυγχρονισμού! άλλα μόνο κριτήριο η διευκόλυνση-στήριξη λόγω της περιόδου (ωραία λόγια)! Ουσιαστικά για καθαρά πολιτικούς- εκλογικούς λόγους! Η επιστρεπτέα προκαταβολή στις μεγάλες επιχειρήσεις του τουρισμού και οι άλλες κυβερνητικές παροχές ικανοποιούν πελατειακά αιτήματα και δεν θέτουν το ζήτημα: πως θα μας βοηθήσουν να σταθούμε στα πόδια μας σαν κοινωνία αύριο; Ουδείς τα σχολιάζει!

Ζ. Μαθαίνουμε ότι ακόμη και τώρα είναι σε ώριμη εξέλιξη διαδικασία αδειοδότησης τρεις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Η κατασκευή τους θα απορροφήσει σε κρατικές ενισχύσεις μεγαλύτερο ποσό από αυτό που απαιτείται για την κατασκευή ενός σύγχρονου νοσοκομείου στην Κω. Τι είναι πιο χρήσιμο και πιο αναγκαίο για το νησί μας; 3 ή περισσότερες γιγαντιαίες τουριστικές μονάδες ή νοσοκομειακή κοινωνική (και τουριστική) υποδομή; Γιατί οι μελέτες και ο προγραμματισμός των μεν ωρίμασε ενώ για το άλλο η αποσιώπηση;

Η. Ο Κορωνοϊός, όπως ο σεισμός στις κατασκευές, απέδειξε αδυναμίες της τοπικής μας κοινωνίας όπως αυτή διαμορφώθηκε την τελευταία 50-ετία με τον μετασχηματισμό της από αγροτική κοινότητα σε κοινότητα υπηρεσιών τουρισμού. Ο τουρισμός έχει γίνει παγκόσμια τομέας οξύτατου οικονομικού ανταγωνισμού λόγω της υψηλής κερδοφορίας του. Συνδυάζεται όμως με μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση και διακρίνεται για την πολύ μεγάλη ευαισθησία του σε οικονομικές, υγειονομικές και πολιτικές κρίσεις. Το να μπορέσει ένα νησί όπως η Κως να αντέχει και να αντιπαρέρχεται τις επαναλαμβανόμενες τουριστικές κρίσεις, πρέπει να γίνει αντικείμενο μελέτης, σχεδιασμού και πολιτικής στόχευσης. Με άλλα λόγια δεν αρκούν οι γενικές κυβερνητικές πολιτικές για να προστατέψουν την τοπική ζωή από τα προβλήματα της εποχής. Χρειαζόμαστε περισσότερο από άλλοτε τον τοπικό πολιτικό νου με σχέδιο δράσης. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν υπαρχει και το σημαντικότερο δεν υπαρχει στο μυαλό των υπευθύνων μας ως προβληματισμός! Γι αυτό φροντίζουν για το πώς θα αμβλύνουν τα προβλήματα και αδυνατούν να προωθήσουν λύσεις εντάσσοντας τες σε ένα σχέδιο. Το πρόβλημα μας γενικότερα δεν είναι ο Μητσοτάκης ή Τσίπρας άλλα η απουσία πολιτικής στρατηγικής διεξόδου από την σημερινή κατάσταση και η σιωπή μας.

 

Ν. Μυλωνάς