Θα μπορούσαμε πολύ άνετα, να χαρακτηρίσουμε τη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Σ» το μέλος της διοίκησης του νοσοκομείου μας Ηλίας Χρυσόπουλος «κατάθεση ψυχής». Το εννοούμε. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που μας μιλά ο κ. Χρυσόπουλος λέγοντας πράγματα τα οποία δημόσια δεν τολμούσε κάποιος να πει.
Όμως, αυτή τη φορά οι δηλώσεις του ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Χωρίς κομματικές «παρωπίδες», δίχως να σκέφτεται το όποιο «κόστος» ή τις διάφορες «κριτικές», περιγράφει την κατάσταση του νοσοκομείου, τους λόγους για τους οποίους έχει φτάσει στο μη παραπέρα, επιρρίπτοντας ευθύνες οι οποίες ξεκινούν από το υπουργείο, «περνούν» μέσα από το ίδρυμα και φτάνουν μέχρι εμάς τους πολίτες.
Το ρεζουμέ της συνέντευξης ταυτίζεται και με την άποψη της εφημερίδας. Δεν πάει άλλο. Πρέπει να ξεσηκωθούμε.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Κύριε Χρυσόπουλε, καταρχάς, σήμερα (σ.σ. Πέμπτη/ 31/3/2022) λήγει η άδεια της Παθολόγου του νοσοκομείου, της κας Άλλα Κιουρτσίδου, η οποία έχει δηλώσει παραίτηση. Υπάρχει κάτι νεότερο;
Η.Χ.: Η Παθολόγος θα επιστρέψει στη θέση της καταρχήν. Μέχρι 21 Απριλίου όπου λήγει αν το θέλετε η ημερομηνία που μπορεί να πάρει πίσω την παραίτηση, πρέπει να είναι κανονικά στην υπηρεσία της. Οπότε λοιπόν θα επιστρέψει για να εκτελεί τα καθήκοντά της κανονικά. Αυτό που μπορώ να πω ότι είναι νεότερο, είναι το γεγονός ότι ήρθαμε σε επαφή με την παθολόγο και με το περιβάλλον της, την περασμένη εβδομάδα. Δηλαδή αμέσως μόλις εγώ ανάρρωσα από τον covid, το πρώτο πράγμα που έκανα, γιατί ο διοικητής έλειπε ήταν και αυτός άρρωστος με covid αλλά βρισκόταν και εκτός Κω, ήρθα σε επαφή με την Παθολόγο και έγινε μία συζήτηση η οποία κατέληξε στο ότι δεν παραιτείται απλά και μόνο γιατί θέλει να ιδιωτεύσει, παραιτείται διότι δεν μπορεί να σηκώσει το φορτίο μόνη της. Αυτός είναι ο λόγος της παραίτησης.
Ερ.: Απόλυτα λογικό νομίζω…
Η.Χ.: Λογικό και νομίζω ότι το αυτονόητο ζητάει. Υπήρξαν κάποιες διαβεβαιώσεις από την πλευρά της διοίκησης ότι έχει κάνει όλα αυτά που μπορεί και επιβάλλεται να κάνει όσον αφορά τη στελέχωση του νοσοκομείου, όχι μόνο για την Παθολογική κλινική αλλά γενικά για όλες τις κλινικές και τέλος πάντων μιλήσαμε και για πιο εσωτερικά θέματα του νοσοκομείου, το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε, και νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ καλό δρόμο ώστε να δοθεί λύση. Αυτό είναι το νεότερο. Δηλαδή δεν είμαστε στην κατάσταση «πάρτε την παραίτησή μου και φεύγω», είμαστε σε μία κατάσταση της εξεύρεσης λύσης και νομίζω ότι θα έχουμε μία καλή κατάληξη.
Ερ.: Δηλαδή, υπάρχει περίπτωση να μην παραιτηθεί η κα Κιουρτσίδου και παράλληλα να έρθει κάποιος συνάδελφός της να την βοηθήσει;
Η.Χ.: Κοιτάξτε να δείτε. Ξέρετε πολύ καλά ότι το θέμα της Παθολογικής κλινικής, με την μία Παθολόγο να προσφέρει τις υπηρεσίες της δεν έγινε χθες, αλλά από το καλοκαίρι. Άρα λοιπόν από τότε η Παθολόγος ήταν μόνη της. Την βοηθήσαμε, συνεπικουρώντας με γιατρούς άλλων παρεμφερών ειδικοτήτων, κοντά στην ειδικότητα των παθολόγων, δηλαδή με ειδικούς γιατρούς και με καρδιολόγους. Αυτό βέβαια γίνεται μέχρι και σήμερα οφείλω να πω. Εν τω μεταξύ όμως, οφείλω κι εγώ να πω σαν διοίκηση κάποια πράγματα. Κατά τη διάρκεια όλου αυτού του διαστήματος που η κα Κιουρτσίδου ήταν μόνη της, η διοίκηση τι έκανε; Έφερε τρεις Παθολόγους από τη Ρόδο και έκανε σύμβαση με μία ιδιώτη Παθολόγο για να την βοηθήσουμε, με σκοπό η ιδιώτης Παθολόγος της οποίας η σύμβαση ήταν για να παραμείνει για ένα χρόνο και οι τρεις Παθολόγοι που έρχονταν από το νοσοκομείο της Ρόδου, να συνεπικουρούν όλο αυτό το διάστημα μέχρι να καλυφθούν οι θέσεις, τις οποίες είχαμε προκηρύξει αλλά βέβαια κατέστησαν άγονες, οπότε τις επαναπροκηρύσσουμε τώρα που έχουμε και πάλι το δικαίωμα και αυτό θα κάνουμε μέσα στην εβδομάδα που έρχεται, να επαναπροκηρύξουμε δηλαδή τις δύο θέσεις. Όλο αυτό το διάστημα φροντίσαμε να βοηθήσουμε την κα Κιουρτσίδου. Θέτω λοιπόν ένα ερώτημα εγώ: Γιατί τρεις Παθολόγοι που ήρθαν από τη Ρόδο δεν θέλουν να ξανάρθουν και γιατί η ιδιώτης Παθολόγος παραιτήθηκε; Είναι λοιπόν ένα ζήτημα που αφορά δομικά προβλήματα που έχει το νοσοκομείο και τα οποία τα έχει χρόνια τώρα. Είναι μία κατάσταση την οποία πολλές φορές την έχω καταγγείλει και λέω ότι αυτή η κάστα η οποία διαφεντεύει ουσιαστικά το προσωπικό του νοσοκομείου φροντίζει κάθε φορά που γίνεται κάποια προσπάθεια, εάν το θέλετε στελέχωσης, εκσυγχρονισμού, πρόσληψης ανθρώπων, φροντίζει να βρίσκει τρόπους οι άνθρωποι αυτοί να απομακρύνονται και μάλιστα εδώ θέλω να πω κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Η μία εκ των Παθολόγων που ερχόταν από την Ρόδο ήταν Κώα. Έχει σπίτι στην Κω και εξέφρασε τη διάθεση να ζητήσει μετάθεση και να έρθει εδώ, αφού έχει το σπίτι της εδώ και αφού και η καταγωγή της είναι από εδώ. Δυστυχώς την ημέρα που έφευγε είπε ότι «λυπάμαι αλλά αυτός ο χώρος δεν μου αρμόζει. Θα μείνω εκεί που είμαι». Αυτά λοιπόν δεν είναι τυχαία.
Ερ.: Για μια ακόμα φορά μένω άφωνη με αυτά που λέτε. Δηλαδή για την παθογένεια του νοσοκομείου, πέρα από τις ευθύνες διαχρονικά της πολιτείας, ευθύνεται μία κάστα εργαζόμενων του νοσοκομείου;
Η.Χ.: Θα ‘λεγα μία κάστα ανθρώπων οι οποίοι είτε είναι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, είτε θέλουν να κινούν τα νήματα έξω από το νοσοκομείο, αλλά βρίσκονται στο περιβάλλον του νοσοκομείου και στο περιβάλλον της υγείας. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι δεν θέλουν ένα νοσοκομείο να δουλεύει. Θέλουν ένα νοσοκομείο να είναι υποστελεχωμένο και υποβαθμισμένο για να μπορούν αυτοί να κάνουν τα παιχνίδια τους.
Ερ.: Παρά το ότι, δεν πέφτω κι απ’ τα σύννεφα, ειλικρινά σας λέω τα έχω χαμένα. Αυτοί οι άνθρωποι, όντας στο χώρο της Υγείας, το κάνουν για ίδιο συμφέρον;
Η.Χ.: Άννα μου πίστεψέ με δεν θέλω να πω παραπάνω και ο καθένας καταλαβαίνει. Προφανώς, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ. Ούτε ονόματα να πω, ούτε ανθρώπους να κατονομάσω, ούτε να πω τις πρακτικές και τις τακτικές. Απλά εγώ λέω το εξής, νομίζω το αυτονόητο που θέλω να το καταλάβει όλος ο κόσμος. Είχαμε δύο Παθολόγους στο νοσοκομείο, και ο κος Μαυροειδής παραιτήθηκε και ιδιωτεύει και τέλος πάντων πολλά ειπώθηκαν τότε. Μένει μόνη της μία Παθολόγος και παρακαλεί και εκλιπαρεί η γυναίκα για βοήθεια και φροντίζουμε εμείς σαν διοίκηση, στο κομμάτι που μπορούμε να παρέμβουμε, να τη βοηθήσουμε αλλά και να στελεχώσουμε το νοσοκομείο που είναι υποστελεχωμένο και το ξέρουμε όλοι μας, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, και βρίσκουμε κάποιες λύσεις, γιατί οι λύσεις αυτές δεν ευδοκιμούν; Γιατί δεν προχωράμε παρακάτω; Γιατί αυτοί οι τρεις Παθολόγοι που ερχόντουσαν ανά μία εβδομάδα ο καθένας και βοηθούσαν την κα Κιουρτσίδου δεν συνέχισαν να έρχονται μέχρι σήμερα και έφυγαν άρον άρον; Γιατί η ιδιώτης Παθολόγος, που ήρθε στο νοσοκομείο και υπέγραψε σύμβαση ενός έτους, έφυγε άρον άρον και δεν κράτησε η σύμβασή της ούτε μία εβδομάδα;
Εγώ ξέρω τις αιτίες, αλλά δεν λέω κάτι. Τα θέτω ως ερωτήματα στον κάθε σκεπτόμενο πολίτη της Κω.
Ερ.: Και αυτός ο σκεπτόμενος πολίτης της Κω που λέτε, τι θα φανταστεί; Θα φανταστεί αυτό που λέω κι εγώ, ότι μία μερίδα εργαζόμενων στο νοσοκομείο και κάποιοι άλλοι που έχουν συμφέροντα, θέλουν να μην λειτουργεί σωστά το νοσοκομείο για να έχουν ίδιο όφελος. Και ο κόσμος θα αναρωτηθεί, γιατί δεν λέμε επιτέλους ονόματα; Γιατί δεν πάμε στον εισαγγελέα; Ήρθε εδώ όλη η ηγεσία του νοσοκομείου για να εγκαινιάσει το μηχάνημα του οξυγόνου και δεν έλαβε όλα αυτά υπόψη της για να δώσει μία λύση; Είναι πολύ παράξενα όλα αυτά!
Η.Χ.: Αγαπητή μου Άννα δεν είναι παράξενα. Είμαστε ένα κομμάτι ενός συστήματος το οποίο είναι «σάπιο», το οποίο είναι «βρώμικο». Το οποίο «βρωμάει» χρόνια τώρα και μέσα σ’ αυτό το σύστημα δεν έχουμε όλοι τη δύναμη, κι αν θέλεις και τις αντοχές, να παλέψουμε. Πιθανόν θα έπρεπε να παλέψουμε. Να πω κάτι; Όλα αυτά τα χρόνια βγήκε κάποιος να πει κάτι; Γιατί είναι υποστελεχωμένο το νοσοκομείο; Και μην ακούω τώρα πολιτικάντικες τοποθετήσεις του καθενός «α, επί των ημερών μου ήταν έτσι ή ήταν αλλιώς». Εγώ έχω να αντιπαραθέσω δεκάδες χιλιάδες γεγονότα και καταστάσεις που αποδεικνύουν τα λεγόμενά μου. Κανένας δεν βγήκε να μιλήσει όλα αυτά τα χρόνια. Βγαίνει λοιπόν ένας ρομαντικός, και να μου επιτρέψεις την έκφραση «παλαβός», που θέλει να δει π.χ. την Κω με ένα νοσοκομείο που να λειτουργεί και να προσφέρει υπηρεσίες σ’ αυτόν τον άμοιρο τον κοσμάκη που θέλει να βάλει ένα νάρθηκα και πρέπει να πάει στη Ρόδο ή στην Αθήνα, που πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι μας γι’ αυτή την κατάσταση, και πέφτουν να τον φάνε. Πέφτουν όλοι να πουν τι; Να βγει μία γιατρός, τώρα που μου ήρθε στο μυαλό, δεν έχω κάτι με τη γυναίκα προς Θεού, να πάρει και θέση για την κα Κιουρτσίδου; Ποια; Η γιατρός που κλήθηκε να δει ασθενή σε ενεργή εφημερία και δεν πήγε;
Ερ.: Δεν το γνωρίζω το περιστατικό αυτό.
Η.Χ.: Το γνωρίζω όμως εγώ. Και το γνωρίζω Άννα μου όχι γιατί μου το είπανε, αλλά γιατί η διοίκηση του νοσοκομείου της επέβαλε και πρόστιμο γιατί δεν παρουσιάστηκε. Και βγαίνουν και έχουν το θράσος παίρνουν και θέση. Είναι ντροπή μας. Είναι ντροπή μας. Αλλά να σας πω κάτι, φέρουμε κι εμείς τεράστιες ευθύνες γιατί όλοι εμείς, οι ασθενείς, γιατί εν δυνάμει όλοι είμαστε ασθενείς, κάποια στιγμή κάτι θα χρειαστούμε από το νοσοκομείο, τους χαϊδεύουμε. Και χαϊδεύουμε αυτούς που υποσκάπτουν και οι οποίοι θέλουν να κρατάνε το νοσοκομείο στα χάλια που βρίσκεται. Και μη γελιόμαστε, όποια διοίκηση, είτε η δικιά μας, είτε η προηγούμενη, είτε η επόμενη ή η μεθεπόμενη δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Το λέω με μεγάλη λύπη.
Ερ.: Ακούγοντάς σας μου ήρθαν στο νου δύο λόγια του ποιητή Βάρναλη «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!». Θαύματα δεν γίνονται άρα κάτι πρέπει να κάνουμε εμείς.
Η.Χ.: Άννα μου είδα το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας σας. Δεν πάει άλλο. Δεν πάει άλλο, ας ξεσηκωθούμε, ας κλείσουμε τα λιμάνια, ας κλείσουμε τα αεροδρόμια, κάτι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσει όλο αυτό. Ξέρεις Άννα, άκουσα τα εξ’ αμάξης όταν είπα στην πρώτη συνέντευξη που σου είχα δώσει, τη λέξη «απόστημα». Πραγματικά δεν είναι «απόστημα»… είναι «όγκος», είναι «καρκίνωμα». Δυστυχώς. Και μας στείλανε και επιστολές τότε να πάρω πίσω τη λέξη «απόστημα». Αν είναι δυνατόν ποτέ.
Άρα ειλικρινά σου λέω τώρα. Έχουμε αυτή τη γιατρό που παλεύει μόνη της. Παλεύει, ζητάει βοήθεια, προσπαθούμε να τη βοηθήσουμε. Και λέω το πιο απλό πράγμα, τον κόσμο δεν το σκέφτεστε; Δεν σκέφτεστε τους ασθενείς; Θέλετε να παίζεται εσείς τα «παιχνίδια» σας είτε αυτά είναι οικονομικά είτε όχι και δεν σκέφτεστε τον κοσμάκη; Δηλαδή όλα στη ζωή μας είναι μία ανταλλαγή; Δεν υπάρχει ρε γαμώτο συναίσθημα; Δεν υπάρχει τίποτα; Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα; Είναι ντροπή μας.
Ερ.: Να πω εδώ ότι πάντα ένας λόγος που σας ζητάω να δώσετε συνέντευξη στην εφημερίδα είναι ότι πραγματικά είστε από τους ελάχιστους ανθρώπους που λέτε πράγματα έξω από τα δόντια. Δεν τα ξαναέχει πει άλλος αυτά. Και δυστυχώς, ο άνθρωπος που μιλάει έξω από τα δόντια και λειτουργεί διαφορετικά, έξω από την πεπατημένη, λοιδορείται.
Η.Χ.: Εγώ θέλω να πηγαίνω σπίτι μου και να κοιμάμαι ήσυχος. Να ξέρεις ότι δεν φοβάμαι τίποτα γιατί λέω την αλήθεια. Δηλαδή τι να μου πουν, ότι θα με λοιδορήσουν, θα με βρίσουν; Μα το κάνουν έτσι κι αλλιώς. Δεν με ενδιαφέρει, πραγματικά σου το λέω. Κα βλέπω κάποιες δημοσιεύσεις σε ηλεκτρονικά μέσα που λένε, ο έτσι και ο αλλιώς που είναι κλπ. Δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει το ότι εγώ λέω αυτό το οποίο βιώνω και αυτό το οποίο αν το θέλεις το ζω σχεδόν καθημερινά. Θέλεις να σου πω το λόγο για τον οποίο έχω βγει από τα ρούχα μου; Γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα εκεί μέσα. Πίστευα ότι άλλος πολύ και άλλος λίγο θα βάζαμε ένα λιθαράκι και θα βοηθήσουμε. Μιλάμε για την υγεία, δεν πουλάμε μακαρόνια. Πραγματικά δηλαδή. Μιλάμε για την υγεία και πίστευα πάντα ότι στο κομμάτι της υγείας πρέπει να είμαστε όλοι ευαισθητοποιημένοι, αλλά πιο πολύ απ’ όλους θα έπρεπε να είναι οι λειτουργοί της υγείας και δυστυχώς επειδή συνάντησα και βίωσα αυτή την κατάσταση, γι’ αυτό με βλέπεις να είμαι αγανακτισμένος. Και γι’ αυτό λοιπόν είπα, ναι, εγώ δεν θα καλυφθώ πίσω από μία θέση και θα πω κι εγώ αυτά που θέλει μία πολιτεία. Γιατί είμαστε και διορισμένοι. Κάποιοι μας βάλανε εκεί. Όχι εγώ θα πω αυτά που πιστεύω, θα πω αυτά που βιώνω και ζω εκεί μέσα και ας θίξω όποιον είναι. Θέλεις να είναι υπουργός, να είναι βουλευτής; Να είναι ομοϊδεάτης, να ανήκει αν θέλεις στο ίδιο πολιτικό κόμμα ή να έχει τις ίδιες πολιτικές απόψεις με μένα, δεν με ενδιαφέρει. Ο κόσμος πρέπει να μάθει την αλήθεια. Γιατί ο κόσμος από αυτή την πολιτεία αν μη τι άλλο, ζητάει τουλάχιστον να του προσφέρει το αγαθό, το οποίο πρόσεξε, το πληρώνει. Εγώ πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές κάθε μήνα και ένα μεγάλο μέρος αυτών αφορά το κομμάτι της υγείας. Γιατί λοιπόν να μην απολαμβάνω το αυτονόητο. Εγώ αυτό νομίζω. Και γι’ αυτό και με βλέπεις και συμπεριφέρομαι και με αυτό τον τρόπο. Αυτό που σου λέω τώρα είναι κατάθεση ψυχής και δεν θέλω να δικαιολογήσω κανέναν, ούτε τον εαυτό μου, ούτε τον διοικητή. Δεν είναι δικαιολογίες αυτά που λέω. Εγώ απλά θέτω ερωτήματα. Και λέω, γιατί πάντα φτάνουμε στο σημείο κάποιος να παραιτείται; Κάποιοι γιατροί να έρχονται και να μην ξανάρχονται;
Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον ουρολόγο που μας βάζουν χίλιες τρικλοποδιές για να μην έρθει; Που τον πήραν τηλέφωνο προσποιούμενοι μέλος της διοίκησης και του είπαν του ανθρώπου να κάτσει στο σπίτι του; Τι να πω; Να πω για τα οξυγόνα; Όταν λοιπόν μιλάω για το σύστημα, δεν εξαιρώ κανέναν. Αυτή η ρημάδα η ΕΔΕ για τα οξυγόνα που έχουμε τη διαβεβαίωση που όλο τελειώνει και τελειώνει, πότε θα τελειώσει; Γιατί φοβόμαστε μήπως βγει κάτι που δεν πρέπει; Κάτι βγήκε ο «παλαβός» και είπε, αλλά είναι η αλήθεια όμως;
Που είναι οι υπόλοιπες οι ΕΔΕ; Που είναι τα στοιχεία των υπολοίπων;
Έχουμε αυτή τη στιγμή γιατρούς οι οποίοι κατηγορούνται και θα έπρεπε να είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη και εμείς τους έχουμε γιατρούς που δουλεύουν στο νοσοκομείο. Είμαστε με τα καλά μας; Τι περιμένουμε δηλαδή;
Μας ενόχλησε γιατί βγήκε η κα Κιουρτσίδου και είπε η γυναίκα παραιτούμαι. Μας ενόχλησε όλους μας. Όλη η κοινωνία ξεσηκώθηκε, αλλά τόσο καιρό που ταλαιπωρείται αυτή η γυναίκα μόνη της είπε κανένας τίποτα; Και όταν φέραμε λοιπόν τέσσερις Παθολόγους να την βοηθήσουν έφυγαν και οι τέσσερις. Μα πως γίνεται αυτό το πράγμα; Πως συμβαίνουν τα πράγματα σ’ αυτό το νοσοκομείο;
Ερ.: Ομολογώ ότι είχα και άλλες ερωτήσεις για το νοσοκομείο αλλά δεν θα τις κάνω. Θέλω να μείνουμε εδώ σ’ αυτή την κατάθεση ψυχής που κάνετε. Θα μείνουμε στο ότι στέκεστε απέναντι σε όλους και σε όλα, χωρίς φόβο και με πάθος.
Η.Χ.: Το θέμα είναι να βγει και κάποιο αποτέλεσμα.
Ερ.: Το αποτέλεσμα θα βγει μόνο εάν ο κόσμος αντιδράσει.
Η.Χ.: Και εγώ έτσι νομίζω. Σου έχω πει πολλές φορές Άννα, όσο καθόμαστε στον καναπέ του σαλονιού μας και περιμένουμε να λυθούν τα προβλήματα δεν θα λυθούν ποτέ. Πρέπει να ξεσηκωθούμε. Πρέπει να κάνουμε πράγματα που ίσως για κάποιους να φαντάζουν ρομαντικά, αλλά ίσως αυτή να είναι και η λύση. Ας κλείσουμε ρε αδελφέ το λιμάνι. Ας ταρακουνήσουμε τους διοικούντες. Δεν πρέπει;
Ερ.: Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…
Η.Χ.: Ακριβώς. Ακριβώς.
Ερ.: Μας λείπει όμως και η αρετή και η τόλμη σ’ αυτό τον τόπο.
Η.Χ.: Μάλλον ναι.
Ερ.: Και αναφέρομαι σε όλες τις ηγεσίες γιατί αν αυτές κάνουν κάτι, πιστεύω ότι ο κόσμος θα ακολουθήσει. Από την άλλη, μπορεί και ο κόσμος να ξεσηκωθεί και να ακολουθήσουν οι ηγεσίες…
Η.Χ.: Άννα δεν κάνω πολιτική ούτε θέλω να χαϊδέψω τα αυτιά κανενός. Γιατί εάν ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική θα το είχα κάνει. Το ζήτημα που λέγεται νοσοκομείο, είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι της ύπαρξής μας και της συνέχειάς μας σαν Κώοι. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό το πράγμα. Χωρίς το νοσοκομείο δεν θα υπάρχουμε. Άρα πρέπει να το δούμε ως τέτοιο ζήτημα. Και δεν είναι θέμα να βγαίνω εγώ και να λέω «α, η προηγούμενη διοίκηση δεν έκανε αυτό» ή να βγαίνει κάποιος και να λέει «α, αυτοί τι κάνουν εγώ τα έκανα καλύτερα». Δεν είναι αυτό το θέμα. Με προκαλούν πολλές φορές και το κάνω. Δεν το θέλω. Και ειδικά αυτές τις τελευταίες δύο με τρεις εβδομάδες με όλα αυτά τα δημοσιεύματα που έχουν βγει απαξιώ να απαντήσω. Είπα ότι δεν πρέπει να ασχολούμαι με αυτό το πράγμα. Πρέπει να ασχολούμαι με την ουσία του προβλήματος. Η ουσία του προβλήματος αυτή τη στιγμή είναι η στελέχωση του νοσοκομείου. Και ας δώσω και μία απάντηση. Το νέο νοσοκομείο δεν θα αποτελέσει τροχοπέδη για να στηρίξουμε τις ελπίδες μας σ’ αυτό και να παρατήσουμε το παλιό. Αυτό είναι αυτονόητο γιατί ακούω κάποιους που το λένε. Μα είναι αυτονόητο αυτό. Δηλαδή τι, θα αφήσουμε το τωρινό νοσοκομείο να ρημάξει επειδή κάποια στιγμή σε πέντε – έξι χρόνια θα γίνει ένα καινούργιο; Όχι βέβαια. Το νοσοκομείο αυτό θα πρέπει να είναι στελεχωμένο και πρέπει να λειτουργεί όπως πρέπει να λειτουργεί. Υπάρχει ένας οργανισμός λειτουργίας και αυτός πρέπει να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και ακόμα εάν μπορούμε και πέρα από τον οργανισμό λειτουργίας του νοσοκομείου να φροντίζουμε να έχουμε κάλυψη θέσεων και όχι να υποσκάπτουμε τη λειτουργία του επειδή κάποιοι θέλουν, να το πω λαϊκά, να οικονομάνε ή να κάνουν τα πολιτικά τους παιχνίδια.
Ερ.: Να μείνουμε εδώ και ελπίζω αυτή τη φορά κάποιοι να απαντήσουν επί της ουσίας. Και αναφέρομαι στον ιατρικό κόσμο του νησιού μας και στους τοπικούς μας άρχοντες κύριε Χρυσόπουλε, γιατί έχουν και αυτοί ευθύνη, όχι για την στελέχωση αλλά για το μη ξεσηκωμό. Επιμένω σε αυτό όπως κι εσείς. Πρέπει κάτι να γίνει.
Η.Χ.: Συμφωνώ, πρέπει κάποια στιγμή αυτό το πράγμα να τελειώσει.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
