Το ότι έγινε και γίνεται πολιτική εκμετάλλευση του προσφυγικού προβλήματος, είναι δεδομένο. Την περίοδο της κατάρρευσης των σοσιαλιστικών χωρών και ιδιαίτερα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, η ροή προσφύγων προς την Ευρώπη ήταν πολύ μεγαλύτερη, αλλά δεν άνοιξε μύτη! Δεν πήρε τις διαστάσεις δημοσιότητας και αντιδραστικών γεγονότων (κλείσιμο συνόρων, ακύρωση διεθνών συνθηκών, παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων) που πήρε η ροή των προσφύγων της περιόδου 2015-16 λόγω της διάλυσης μιας σειράς Αραβικών κρατών. Ας κρατήσουμε ότι και στις δυο περιπτώσεις είναι η εδραίωση της νέας τάξης που επέβαλε ο Αμερικανικός παράγων με την συνεργασία της Ε. Ένωσης που επέβαλε αυτές τις αλλαγές. Η διαφορετική αντιμετώπιση της δεκαετίας του 1990 με το 2015 αντανακλά την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Αντανακλά την πολιτική επιλογή σκληρού οικονομικού φιλελευθερισμού που εξυπηρετείται απο την στροφή σε υπερδεξιά συντηρητικά οικονομικά μέτρα. Αφήνουμε απ’ έξω την απάνθρωπη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Η κυβέρνηση έχει την συνολική ευθύνη για την κακή συμφωνία του Οκτώβρη 2015 και για τις κακές πλευρές της παράλογης συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας του Μαρτίου που θίγει δυσμενώς εθνικά συμφέροντα και το Δωδεκανησιακό στάτους και την ηθική και πολιτική παρακαταθήκη της αριστεράς.
Βλέποντας τα γεγονότα στο λιμάνι του Πειραιά-Ειδομένης και σε σημεία που έχουν δημιουργηθεί προσφυγικοί καταυλισμοί, το μυαλό μας πάει στην εικόνα της Κω το καλοκαίρι του 2015. Στην Ελλάδα γίνεται της Κω! Μα είναι φυσικό: οι ίδιες αιτίες και οι ίδιες συνθήκες σε μια κοινωνία, δημιουργούν τα ίδια αποτελέσματα! Αυτό που έλειπε από την Κω και που διαπιστώνουμε ότι λείπει σε όλη την Ελλάδα και σήμερα, είναι κυρίως ο καθαρός στόχος και το σχέδιο αντιμετώπισης. Ηταν και είναι η ασυνεννοησία τοπικών και κυβερνητικών παραγόντων. Οι διαφορετικές απόψεις μέσα στην ίδια την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση προσπαθεί να σεβαστεί την ιδεολογική της ιστορία, αφήνοντας περιθώριο στην κινηματική δράση για το άνοιγμα των συνόρων, αλλά λόγω των συμφωνιών της με την Ε.Ε. καθυστερεί, ταλαντεύεται, δεν έχει σαφή προσανατολισμό. Η αναποτελεσματικότητα και η διπλή γλώσσα της, δημιουργούν χώρο για την πολιτική των ακροδεξιών οι οποίοι συστηματικά καλλιεργούν κλίμα φόβου και ρατσισμού. Στις Ένοπλες Δυνάμεις ανατέθηκαν αρμοδιότητες διαχείρισης που δεν τους αντιστοιχούν και είναι ανάγκη να περάσουμε στην πολιτική διαχείριση με την βοήθεια επαγγελματιών τεχνοκρατών.
Η εμπειρία της Κω το καλοκαίρι του 2015 πρέπει να εκτιμηθεί με ψυχραιμία. Η μελέτη των γεγονότων αποδεικνύει ότι, η αδυναμία (ή η σκόπιμη άρνηση, ή η αδιαφορία) να εφαρμόσεις ένα συγκεκριμένο τοπικό σενάριο διαχείρισης, η άρνηση να συζητήσεις και να προτείνεις εναλλακτικές λύσεις, η προσπάθεια δημιουργίας απωθητικού κλίματος, ή αρνητικών γεγονότων, ή μηχανισμών επιθετικής αποτροπής, διόγκωσαν τα προβλήματα. Η σκόπιμη παραπληροφόρηση, η προπαγάνδιση ιδεολογημάτων περί του ασυμβιβάστου τουρισμού με το προσφυγικό και ο ξεσηκωμός του κόσμου με ξενοφοβικά συνθήματα, δεν αποδείχθηκαν η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της κρίσης του 2015. Οι όποιες κακές συνέπειες στον τουρισμό του νησιού είναι προϊόν της ανεπιτυχούς διαχείρισης με ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων και όχι αυτού καθ’ αυτού του προβλήματος.
Τι πρέπει να κάνουμε τώρα εν όψει της νέας εργασιακής (και όχι πια μόνο τουριστικής) περιόδου. Πρέπει ως τοπική αρχή και κοινωνία να έχουμε στόχο. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την προσπάθεια να εφαρμόσουμε μέτρα που επιβάλλει η προηγούμενη εμπειρία μας.
Πρώτος ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ στόχος, η πάση θυσία αποφυγή γεγονότων, οξύνσεων, διαμαρτυριών που αναδεικνύουν προβληματικές καταστάσεις στη διαχείριση του θέματος και μας εκθέτουν παγκόσμια. Ένα και μονό ατυχές γεγονός θα προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες μη αντιστρεπτές.
Δεύτερος ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ πολιτικός στόχος, είναι η ανάληψη από το νησί μας τμήματος της συνολικής ΕΘΝΙΚΗΣ ευθύνης διαχείρισης του προσφυγικού που αντιστοιχεί στο νησί μας. Και εδώ ο Δήμος ως τοπική αρχή έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε αυτό το πλαίσιο, οι τακτικές επιλογές είναι συγκεκριμένες. Πρώτα η συνεργασία όλων των θεσμικών παραγόντων. Την περσινή και συνεχιζόμενη (κατά την γνώμη μας) ασυνεννοησία και περιχαράκωση: τοπικού βουλευτή, Περιφερειάρχη και Έπαρχου, Δημάρχου, Ταξίαρχου, Υπηρεσιακών Διευθυντών και κοινωνικών παραγόντων, πρέπει να αντικαταστήσει η συνευθύνη για ένα ενιαίο σχέδιο δράσης. Η αντιμετώπιση όλων των λεπτομερειών του χειρισμού της υπόθεσης πρέπει να γίνει με βάση τις αρχές: α. της αρμοδιότητας και β. της συνεπικουρίας. Αυτό σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση αποφασίσει να στείλει για φιλοξενία πρόσφυγες στα κενά του κρατικού χώρου υποδοχής, αυτό θα είναι απόλυτα σεβαστό! Αν αποφασίσει η κρατική διαχειριστική αρχή να σταλούν υπέρ των 800 ατόμων φιλοξενίας (δυναμικότητα hotspot Κω), αυτό δεν πρέπει να γίνει αντικείμενο ΔΗΜΟΣΙΑΣ άρνησης και αντιδικίας, αλλά υπηρεσιακής και πολιτικής συνεννόησης. Αν συμβούν προβληματικές καταστάσεις στο λιμάνι ή στο hotspot δεν θα αφεθούν στην εκμετάλλευση των χρυσαυγών και των μέσων ενημέρωσης, αλλά πρέπει και να τα προλάβουμε και να τα καλύψουμε σε ένα πέπλο συνειδητής σιωπής.
Είναι αυτονόητη η ανάγκη της συμμετοχής Δήμου και Περιφέρειας στην διαχείριση του ΚΕΠΥΟ (hot spot) και η διασφάλιση συνθηκών αξιοπρέπειας στην φιλοξενία ή κράτηση των προσφύγων.
Η ποιότητα της συμπεριφοράς μας αυτό το καλοκαίρι στο προσφυγικό, θα επιβεβαιώσει αν είμαστε επιδεκτικοί μαθήσεως και δημοκρατίας ή ανεπίδεκτοι τυφλοί εγωιστές και συνεπώς ανώριμοι και επικίνδυνοι για το νησί και την κοινωνία.
