Τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα από τους ενήλικες σε σοβαρές κρίσεις, βιώνουν ανάλογες δυσκολίες όμως διαθέτουν λιγότερα μέσα, ψυχικά και νοητικά, για να τις αντιμετωπίσουν. Διαθέτουν επίσης λιγότερη εμπειρία ζωής και όσο μικρότερα είναι, τόσο περισσότερο εξαρτώνται από τους γονείς τους. Για αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να προσπαθήσουν πρώτα οι ίδιοι να διαχειριστούν σε ένα βαθμό το άγχος τους, ακόμα και παίρνοντας βοήθεια, λ.χ. από τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης, και έπειτα να στηρίξουν τα παιδιά τους.
Χρειάζεται επίσης να προσπαθήσουν να κατανοήσουν την κατάσταση, να ενημερωθούν υπεύθυνα και να αναζητήσουν δημιουργικές λύσεις για την οικογένεια. Η επικοινωνία είναι ιδιαίτερα σημαντική, τόσο ανάμεσα στους γονείς όσο και με τα παιδιά. Καλό είναι να απευθυνόμαστε στο κάθε παιδί διαφορετικά, ανάλογα με την ηλικία και τον χαρακτήρα του, αλλά σε κάθε περίπτωση με αλήθειες.
Τα παιδιά περιμένουν από τους γονείς να τους εξηγήσουν το τι συμβαίνει, ειδικά τα μικρά, αφού η αντίληψή τους για την πραγματικότητα είναι περιορισμένη (αναπτυξιακή φάση όπου δεν διαχωρίζεται πλήρως από τη φαντασίωση). Παράλληλα διαισθάνονται την ανησυχία των γονιών. Κάποιες φορές παρακολουθούν στην τηλεόραση σχετικές εκπομπές, με αγωνιώδεις φωνές και τρομακτικές πληροφορίες, που καλύτερα να αποφεύγονται.
Η κατάσταση είναι σοβαρή, πολύπλοκη, ο κορονοϊός μεταδίδεται εύκολα και μπορεί να αρρωστήσουμε, εμείς ή ένας δικός μας. Είναι δύσκολο και για τους γονείς, που κάποιες στιγμές φοβούνται, όπως όλος ο κόσμος. Όμως υπάρχουν τρόποι προστασίας: περιορισμός στο σπίτι, μάσκα, πλύσιμο χεριών. Υπάρχει επίσης εμπιστοσύνη στους επιστήμονες που εργάζονται για να βρουν θεραπεία και εμβόλιο.
Τα παιδιά συνήθως δέχονται αρκετά καλά μια νέα κατάσταση, ακόμα και ακραία, και προσαρμόζονται, όταν τίθεται από τους γονείς ψύχραιμα και με σαφήνεια. Αντέχουν καλύτερα τις δυσκολίες όταν νιώθουν στην οικογένεια συναισθηματική ασφάλεια, φροντίδα και πλαισίωση. Όταν νιώθουν ότι τα ακούνε με σεβασμό και τους δίνουν χώρο να θέτουν ερωτήματα.
Τα μεγαλύτερα παιδιά αντιλαμβάνονται καλύτερα την πραγματικότητα, στηρίζονται περισσότερο στην εμπειρία και τους είναι πιο εύκολο να βάλουν σε λόγια συναισθήματα και σκέψεις. Ίσως επίσης τα ενδιαφέρουν ευρύτερες συζητήσεις, για την υγεία, το περιβάλλον. Αντίθετα οι έφηβοι κάποιες φορές προτιμούν τη σιωπή, που χρειάζεται να γίνεται σεβαστή. Γενικά, τα παιδιά έχουν ανάγκη από δυνατότητες έκφρασης, είτε με το λόγο είτε με ζωγραφική, παιχνίδι κλπ.
Στα παιδιά, όπως και στους ενήλικες, ο εγκλεισμός λειτουργεί σαν ρήξη στο πραγματικό, αφαιρεί αναφορές, στηρίγματα στο χώρο και το χρόνο. Μπορεί να βιωθεί σαν κάτι βίαιο, τραυματικό και να προκαλέσει μεγάλο άγχος και ακραίες συμπεριφορές. Καλό είναι οι γονείς να κρατούν κατά νου ότι δεν μπορούν να εξαλείψουν τελείως την ανησυχία του παιδιού, μπορούν όμως να το συνοδέψουν ώστε να περάσει τη δοκιμασία, να βρει λύσεις και να βγει πιο δυνατό, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η πλαισίωση βοηθά τα παιδιά να αντέξουν την εντύπωση χάους, αβεβαιότητας που δημιουργεί η πανδημία. Χρήσιμο για αυτό το σκοπό είναι ένα νέο πλαίσιο στην καθημερινότητα, με κανόνες και ώρες διαβάσματος, δραστηριοτήτων, επικοινωνίας κλπ, σταθερό αλλά όχι άκαμπτο. Καλό είναι επίσης να τους αναθέσουν οι γονείς ορισμένες δουλειές του σπιτιού ή να βοηθούν σε κάτι, παίρνοντας έτσι γνώση, χαρά, αίσθημα δημιουργικότητας.
Οδυνηρή απώλεια για τα παιδιά είναι η απομάκρυνση από τους φίλους, καλό οι γονείς να υποστηρίξουν την επικοινωνία τους στο τηλέφωνο ή διαδικτυακά, πάντα με μέτρο. Ακόμα σοβαρότερη είναι η απομάκρυνση από τους παππούδες, τους στερεί από σημαντικές συναισθηματικές σχέσεις που παράλληλα συμβάλλουν στην ψυχική οργάνωση της ταυτότητας, της προσωπικής ιστορίας.
Το κλείσιμο του σχολείου σημαίνει τη διακοπή της φυσικής τάσης των παιδιών να μάθουν, να ασκήσουν ικανότητες, να αναπτυχθούν. Η τηλέ-εκπαίδευση είναι νέα εμπειρία για τους περισσότερους μαθητές και εκπαιδευτικούς, όμως με καλή οργάνωση και προσπάθεια μπορεί να λειτουργήσει προσωρινά, σαν υποκατάστατο και σαν γέφυρα, σύνδεση.
Για ορισμένα παιδιά το σχολείο, περισσότερο από γνώση και φίλοι, είναι χώρος όπου μπορούν να πάρουν στήριξη και απόσταση από δυσκολίες στην οικογένεια, από γονείς που αδυνατούν να φροντίσουν τις ανάγκες τους. Σήμερα η κακοποίηση παιδιών έχει αυξηθεί και όταν συμβαίνει είναι καθήκον του κάθε ενήλικα σε θέση ευθύνης να παρέμβει, να την καταγγείλει σε αρμόδιους φορείς.
