Σε μια ιδιαίτερα συγκινησιακή ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη του «Σ» με την επί σειρά πολλών ετών προϊσταμένη των Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Κω Έφη Αναγνωστίδου. Και αυτό διότι, η κ. Αναγνωστίδου αναπολεί μαζί μας τις ημέρες δόξας των Τ.Υ., τότε που έσφυζαν από ζωή, τότε που παρήγαγαν τεράστιο έργο, αναθέτοντας ελάχιστες μελέτες και έργα σε εξωτερικούς συνεργάτες, μιας και
«η πολιτική της τότε δημοτικής αρχής δεν ήταν υπέρ των εργολάβων». «Ήταν αυτόνομος ο δήμος, είχε εργατοτεχνικό προσωπικό, είχε επιστημονικό δυναμικό και είχε και μηχανήματα, εξοπλισμό. Οπότε, σχεδίαζε η δημοτική αρχή κι εμείς μελετούσαμε και κατασκευάζαμε μόνοι μας» δηλώνει, ενώ μας δίνει παραδείγματα μελετών που είτε έμειναν στο συρτάρι, όπως λ.χ. το αγροτουριστικό πολιτιστικό κέντρο στον πρώην οικισμό Λινοποτίου, είτε υλοποιήθηκαν αλλά το έργο παραμελήθηκε στη συνέχεια. Αναφέρει δε μεταξύ άλλων ότι, η υπηρεσία έχει ένα πολύ ενημερωμένο και οργανωμένο αρχείο, το οποίο όμως, δεν αξιοποιείται από τις δημοτικές αρχές.
Να σημειώσουμε ότι, οι Τεχνικές Υπηρεσίες στήθηκαν τον Μάιο του 1986 με «βασικό κορμό» την μηχανικό Τζούλια Παπαευτυχίου, την οποία διαδέχθηκε η κ. Αναγνωστίδου.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Κυρία Αναγνωστίδου, πότε στήθηκαν οι Τεχνικές Υπηρεσίες του δήμου μας;
Ε.Α.: Οι Τεχνικές Υπηρεσίες του δήμου της Κω στήθηκαν το Μάιο του 1986 με Προεδρικό Διάταγμα και πρώτη μηχανικό, βασικό «κορμό», την Τζούλια Παπαευτυχίου που δούλευε ήδη τρία χρόνια στο δήμο. Και σιγά σιγά άρχισε να στελεχώνεται. Εγώ πήγα το Δεκέμβριο του 1986, μετά ήρθε ένας μηχανολόγος, ο Νίκος Σιγάλας και σιγά – σιγά γινόταν η στελέχωση.
Ερ.: Ποια περίοδο οι Τ.Υ. είχαν τα περισσότερα στελέχη;
Ε.Α.: Τη δεκαετία του ’90 και του 2000 ήμασταν πολλοί. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στην υπηρεσία η οποία έχει ένα πολύ ενημερωμένο και οργανωμένο αρχείο. Υπάρχει πολύ υλικό εκεί και κρίμα που δεν αξιοποιείται από τις δημοτικές αρχές.
Ερ.: Πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτό το αρχείο των Τ.Υ.;
Ε.Α.: Υπάρχουν στοιχεία οργάνωσης, εκτός από τα ιστορικά αρχεία που θα μπορούσε να βρει κανείς, δηλαδή, στελέχωση, πίνακες προσωπικού ανά χρονιά, προϋπολογισμοί, πρόγραμμα τεχνικών έργων ανά χρονιά, διαγράμματα υλοποίησης, πίνακες καθημερινής δραστηριότητας των συνεργείων, πολλές μελέτες, άλλες υλοποιημένες και άλλες μη υλοποιημένες, μελέτες που συνέταξαν οι Τ.Υ. ή είχαν ανατεθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες, σε μελετητικά γραφεία δηλαδή και άλλες υλοποιήθηκαν και άλλες όχι. Υπάρχει πάρα πολύ τέτοιο υλικό. Θα μπορούσε λοιπόν από την καταλογογράφηση που υπάρχει στην Υπηρεσία να ρίξει μια ματιά και να δει τι θα είχε ενδιαφέρον και στοιχεία που μπορούν να αξιοποιηθούν όπως τα ιαματικά, το δημαρχιακό μέγαρο, το δικαστικό μέγαρο, τη μαρίνα, όλα τα έργα που έχει κάνει ο δήμος στο παρελθόν, μέχρι την τεχνογεωλογική μελέτη που είχε κάνει το ΙΓΜΕ και είχε ανατεθεί από τον δήμο για τα ιαματικά. Οι τελευταίες μελέτες που είναι μετά το 2009 – 2010.
Ερ.: Αυτή τη μελέτη την έχουμε δημοσιοποίηση και την επικαλούμαστε συχνά πυκνά.
Θέλω να συζητήσουμε για τα Θερμά αλλά λίγο αργότερα. Απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, οι Τ.Υ. έκαναν πολλές μελέτες και αυτές που ανέθεταν σε εξωτερικούς συνεργάτες ήταν λίγες.
Ε.Α.: Λίγες, πολύ λίγες. Περάσαμε και μία περίοδο που η πολιτική της τότε δημοτικής αρχής δεν ήταν υπέρ των εργολάβων. Ήταν αυτόνομος ο δήμος, είχε εργατοτεχνικό προσωπικό, είχε επιστημονικό δυναμικό και είχε και μηχανήματα, εξοπλισμό. Οπότε, σχεδίαζε η δημοτική αρχή κι εμείς μελετούσαμε και κατασκευάζαμε μόνοι μας. Και τότε έγιναν πάρα πολλά έργα γιατί δεν είχαμε εξάρτηση από εξωτερικούς συνεργάτες οι οποίοι καθυστερούν για διάφορους λόγους και κοστίζουν. Είχαμε χαμηλότερη δαπάνη υλοποίησης έργων. Πολύ χαμηλότερη. Δηλαδή, το εργολαβικό όφελος ήταν όλο στο δήμο.
Ερ.: Θυμίστε μας τι μηχανήματα είχαν τότε οι Τ.Υ.;
Ε.Α.: Είχαν πλήρη εξοπλισμό, από φορτηγά, τις μπουλντόζες που ήταν πολυμηχανήματα και έπαιρναν διάφορα εξαρτήματα επάνω, τον πλήρη εξοπλισμό για έργα οδοποιίας. Θυμάστε τη μονάδα παραγωγής ασφαλτομίγματος που στην αρχή ήταν κοντά στην Ιντερμπετόν και μετά μετακινήθηκε; Τότε έγιναν τα περισσότερα έργα οδοποιίας στην Κω, μέχρι παρεξηγήσεως δηλαδή. Τότε οι αντιπολιτεύσεις φώναζαν ότι ασφαλτοστρώναμε και ιδιωτικές οδούς. Είχαμε και πιο ελαφρύ τεχνικό εξοπλισμό και μηχανοκίνητο, δηλαδή, φορτηγά, ημιφορτηγά, δονητές, φορτωτές,. Είχαμε σχεδόν όλες τις ειδικότητες εργατικού προσωπικού, χτιστάδες, μπετατζήδες, καλουπατζήδες, πλακατζήδες… Μόνο μαρμαρά δεν είχαμε. Είχαμε οργανωμένο σιδηρουργείο και μηχανουργείο στο εργοτάξιο που διόρθωνε το μηχανικό εξοπλισμό, κυρίως η καθαριότητα είχε πολυπληθή μηχανικό εξοπλισμό. Είχαμε ό,τι έχει μία οργανωμένη κατασκευαστική εταιρεία. Επίσης είχαμε ξυλουργείο οργανωμένο και ένα συνεργείο παραγωγής πλακών και ιστών φωτισμού.
Ερ.: Μου θυμίσατε πάρα πολλά και ειλικρινά σας ευχαριστώ. Πείτε μου, όλα αυτά πού βρίσκονται σήμερα;
Ε.Α.: Δεν ξέρω. Εγώ έχω ένα κενό 4 χρόνων να σας πω την αλήθεια γιατί από το τέλος του 2018 που συνταξιοδοτήθηκα δεν είμαι στην Κω πολύ καιρό, αλλά απ’ ότι έχω αντιληφθεί αρκετά από αυτά δεν λειτουργούν ή τουλάχιστον τα έργα ανατίθενται σε εξωτερικούς συνεργάτες, δεν κάνουν έργα οι Τ.Υ. Κάποια έργα συντήρησης μόνο πρέπει να γίνονται αλλά πολύ ελαφρά. Ίσως άλλαξαν και οι συνθήκες και η νομοθεσία και δεν ευνοείται τόσο πολύ η αυτεπιστασία όπως χρόνια πριν. Υπάρχει το ελεγκτικό συμβούλιο που εγκρίνει την εκτέλεση των έργων και δεν δίνει και πολύ το ελεύθερο για αυτεπιστασία. Νομίζω ότι έχει μειωθεί και το προσωπικό τόσο το επιστημονικό όσο και το τεχνικό. Δεν ξέρω εάν γίνονται πια προσλήψεις ώστε να αντικαθίστανται οι εργαζόμενοι που αποχωρούν από τα συνεργεία. Δεν έχω καλή εικόνα της πραγματικότητας των τελευταίων χρόνων για να είμαι ειλικρινής.
Ερ.: Δυστυχώς, υπάρχει τραγικό πρόβλημα υποστελέχωσης στις Τ.Υ.
Ε.Α: Κάπως το έχω αντιληφθεί και δυστυχώς αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.
Ερ.: Ψάχνοντας το αρχείο μου βρήκε πολλές εργασίες που είχατε κάνει. Θυμάμαι μία που αφορούσε σε ολοκληρωμένη αστική ανάπτυξη στην πόλη. Διαδραστικές διαδρομές, αυτοξενάγηση κλπ. Τι απέγινε αυτή η μελέτη;
Ε.Α.: Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Η ολοκληρωμένη αστική ανάπλαση ήταν ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα που χρηματοδοτούνταν από την Ε.Ε. και είχε πολλαπλές δράσεις, δηλαδή, είχε έργα ανάπλασης που έγιναν στην πόλη και είχε και αυτό το πρόγραμμα της αυτοξενάγησης που ήταν οι πινακίδες και τα info kiosk, υποδομές με ηλεκτρονικό εξοπλισμό.
Αυτός ήταν ένας οδηγός που μπορούσε να οδηγήσει επισκέπτες στην πόλη ή αυτούς που ήθελαν να δουν λίγο περισσότερο σε βάθος τον αστικό ιστό, το ιστορικό κέντρο και να μάθουν ιστορικά στοιχεία. Αυτές οι πινακίδες είχαν τοποθετηθεί σε έξι διαδρομές στην πόλη που σχετιζόταν με τον προγενέστερο αστικό ιστό. Δηλαδή, αυτόν τον πολεοδομικό ιστό που καταστράφηκε με το σεισμό του ’33, γιατί εμείς ζούμε στον πολεοδομικό ιστό που σχεδίασαν και υλοποίησαν οι Ιταλοί από το ’33 και μετά. Οπότε, αυτές οι διαδρομές είχαν ένα μείγμα από στοιχεία με σύντομες περιγραφές της πόλης πριν και μετά το σεισμό. Για παράδειγμα, γινόταν αναφορά στο «δρόμο της Άσπας» που δεν υπάρχει πια που ήταν η κεντρική οδός της συνοικίας των χριστιανών, που ξεκινούσε από το τέμενος Ντεφτερντάρ στην πλατεία Ελευθερίας, πέρναγε πίσω από την Αγία Παρασκευή, μέσα από το πάρκο και έβγαινε στο Χάνι. Ίχνη του βρήκαμε όταν έγινε η ανάπλαση του δρόμου της Αντ. Ιωαννίδη. Βρέθηκαν ίχνη με τις πέτρες της περιόδου της τουρκοκρατίας, γιατί ήταν βοτσαλοστρωμένος δρόμος.
Με λύπη μου βλέπω όταν περνάω ότι, οι περισσότερες πινακίδες έχουν καταστραφεί, άλλες είναι βανδαλισμένες και δεν έχουν αντικατασταθεί και είναι κρίμα. Θεωρώ ότι είναι μείον για την πόλη. Εντάξει μπορεί να έχουμε μαζικό τουρισμό, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι ενδιαφέρονται να έχουν ενημέρωση διαφορετική. Δεν τους ενδιαφέρει μόνο η θάλασσα ή το μπαράκι το βράδυ, θέλουν να μάθουν και την ιστορία του τόπου. Είναι κρίμα δηλαδή γιατί είναι καινούργιο έργο του 2016, χρηματοδοτημένο, δεν θυμάμαι με πόσες χιλιάδες ευρώ.
Ερ.: Θέλω να πω κάτι εδώ. Στην παρουσίαση αυτής της εργασίας, είχατε κλείσει την ομιλία σας λέγοντας τα εξής: «Βασικό ερώτημα για εμένα προσωπικά είναι αν τελικά η ίδια η κοινωνία είναι πρόθυμη να ακολουθήσει μια εκ βάθρων αλλαγή ή θα εξακολουθήσει να βολεύεται στην υπάρχουσα νοοτροπία η οποία οδηγεί σε αδιέξοδο». Αυτά τα είπατε το 2017. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, τί θα λέγατε;
Ε.Α.: Εσείς τι συμπέρασμα βγάζετε; Δηλαδή, το δίλημμα δεν έχει υπόσταση; Με λυπεί πάρα πολύ και με πονάει. Κοιτάξτε, εγώ δεν είμαι Κώα, αλλά έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην Κω και θεωρώ ότι είναι η δεύτερη πατρίδα μου και την αγαπώ την πόλη πάρα πολύ. Είμαι ευγνώμων που με φιλοξένησε και είναι μία εξαιρετικά όμορφη πόλη. Είναι μοναδική και θα μπορούσε να είναι στολίδι και παράδειγμα και να έχει πολύ υψηλού επιπέδου επισκέπτες ή ανθρώπους που να τη σέβονται πάρα πολύ και είναι κρίμα που δεν συμβαίνει αυτό.
Ερ.: Καταλαβαίνω τη συγκίνησή σας και για να αποφορτιστεί το κλίμα θα ήθελα να πάμε σε ένα άλλο θέμα.
Ε.Α.: Ναι, συγκινήθηκα πραγματικά γιατί με πονάει πάρα πολύ αυτό το θέμα.
Ερ.: Είχατε κάνει μια πρόταση ανάπτυξης ενός αγροτουριστικού πολιτιστικού κέντρου στον πρώην οικισμό Λινοποτίου. Αυτό γιατί δεν προχώρησε;
Ε.Α.: Είχε φτάσει σε ένα σημείο όταν αντιδήμαρχος ήταν ο κος Χατζηκαλύμνιος. Ήταν να υπογραφεί για να αλλάξουν οι νομικοί όροι που μπλόκαραν την παραχώρηση κατά χρήση στο δήμο και στην εκκλησία, γιατί και η εκκλησία διεκδικούσε, κομματιών – τεμάχια διανομής ήταν εκεί - του κεντρικού πυρήνα του οικισμού. Από εκεί και μετά, άλλαξε ο υπουργός γεωργικής ανάπτυξης και η δημοτική αρχή και μπλόκαρε το θέμα γιατί δεν ασχολήθηκε κάποιος ίσως. Έπρεπε να γίνει η παραχώρηση στο δήμο κατά χρήση για να μπορέσει αυτό το σχέδιο να μετουσιωθεί λίγο σε πρόγραμμα που θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί. Εάν δεν είχες κάποια ιδιοκτησία δεν θα μπορούσε να υποβληθεί πουθενά. Είχαν συζητήσεις και με το τοπικό leader στο πλαίσιο του δημοκρατικού προγραμματισμού. Έτσι εντάχθηκε το Λαογραφικό Μουσείο. Ήρθαν τα στελέχη της ΑΝΔΩ που διαχειρίζονταν το Leader και κατέγραφαν τις ανάγκες και όταν υπήρχε ταύτιση στόχων του προγράμματος και των θεμάτων που είχαν οι τοπικές κοινωνίες, τότε γινόταν μία προένταξη και προχωρούσε. Έτσι εντάξαμε το Λαογραφικό Μουσείο που ελπίζω κάποια στιγμή να τελειώσει γιατί είναι κρίμα να μη γίνει. Είναι ένα καταπληκτικό έργο που έχει να δώσει στην Κω. Σταμάτησε εκεί και αφού δεν υπάρχει ιδιοκτησιακό δικαίωμα στο δήμο δεν μπορεί να προχωρήσει.
Ερ.: Τι θα πρόσφερε αυτό το Κέντρο;
Ε.Α.: Θα γινόταν στο κέντρο του νησιού ένας πολλαπλών χρήσεων πολυμορφικός χώρος που θα είχε καταρχήν πολιτιστική δραστηριότητα γιατί θα είχε εργαστήρια μεταποίησης τοπικών προϊόντων, δηλαδή, κάποιοι από τον πρωτογενή τομέα θα μπορούσαν να διδάξουν πώς μεταποιούνται τα προϊόντα. Θα μπορούσαν να γίνουν υλικά για να εφοδιάζουν την τοπική αγορά και να προβάλλουν την τοπική ιδιαιτερότητα, τα στοιχεία του τόπου. Θα είχε εμπλακεί ο πρωτογενής τομέας, δηλαδή, η αρμόδια Διεύθυνση του δήμου μαζί με τους τοπικούς παραγωγικούς φορείς, το αγροτικό ή τον αλιευτικό σύλλογο, κ.λ.π. Με αυτούς είχαμε συνεργασία όταν ήμουν στη Διεύθυνση Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης στο Λινοπότι. Κάναμε σεμινάρια, είχαμε άμεση επικοινωνία, συνεργασία με τον πρωτογενή…
Τα κτίρια που είναι εκεί (στο Λινοπότι) έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, είναι κτίρια μιας περιόδου που ακόμα μελετάται, τώρα βγαίνει στο προσκήνιο και οι Ιταλοί τώρα αποενοχοποιούνται από την περίοδο του φασισμού. Αναδεικνύουν την αρχιτεκτονική εκείνης της περιόδου την οποία δεν πρέπει ενοχοποιούμε γιατί δεν φταίνε σε τίποτα τα κτίρια.
Οπότε, εκεί στα γραφεία του φασιστικού κόμματος που ήταν στο πρώτο όροφο, θα γινόταν μία αίθουσα πολλαπλών χρήσεων που θα μπορούσε να φιλοξενεί κοινωνικές εκδηλώσεις, γάμους, βαφτίσια κλπ. Οπότε, θα υπήρχε και ένα έσοδο για τη συντήρηση του χώρου. Στο ισόγειο υπήρχαν 5-6 καταστήματα που θα μπορούσαν να προβάλουν και να πουλάνε τα τοπικά προϊόντα και να διαφημίζεται η τοπική ιδιαιτερότητα. Είχε ένα μικρό ξενώνα για φιλοξενία ανθρώπων που θα μπορούσαν να εκπαιδεύουν νέους αγρότες σε καινούργια συστήματα καλλιέργειας κλπ.
Επίσης, είχε ένα μικρό μουσείο τοπικής οικονομικής ιστορίας με έμφαση στον πρωτογενή τομέα, γιατί πρωτογενής ήταν η παραγωγή που άνθιζε τοπικά, στο παλιό δημοτικό σχολείο και υπήρχε και μέσα στην αυλή ένας υπαίθριος χώρος εκδηλώσεων, ένα λυόμενο θεατράκι, για τη φιλοξενία πολιτιστικών εκδηλώσεων. Επίσης υπήρχαν ένα γήπεδο μπάσκετ και ένα τένις, οπότε και φιλοξενία τοπικών αθλητικών, πολιτιστικών συλλόγων και συλλόγων γονέων, έτσι ώστε αυτός να έχει συνεχή δραστηριότητα με εναλλαγές. Οι εκδηλώσεις, η εκπαίδευση, η αθλητική δραστηριότητα και το παιχνίδι, η αναψυχή.
Ερ.: Μιλάμε για ένα χώρο που θα πρόσφερε ποιοτικές υπηρεσίες και θα λειτουργούσε και ως εκθεσιακός χώρος.
Ε.Α.: Ναι και είναι το κτιριακό σύμπλεγμα απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Παύλου στο Λινοπότι που τώρα είναι ερείπιο και πονάει η ψυχή σου να το βλέπεις. Όλο αυτό το συγκρότημα ήταν το κέντρο ενός αγροτικού οικισμού της φασιστικής περιόδου, που ήταν δείγμα της αγροτικής πολιτικής που σχετίζεται με άλλες παρεμβάσεις που έκαναν στην Ιταλία. Έφτιαχναν νέες πόλεις εκεί. Νέες πόλεις που έφτιαχνε ο Μουσολίνι γιατί ήθελε από τη μια να επιτύχει αυτάρκεια στα σιτηρά και από την άλλη να σπάσει το προλεταριάτο, να το απομακρύνει από τους κεντρικούς πυρήνες, από τις μεγάλες πόλεις.
Ερ.: Έχω μελαγχολήσει γιατί μου θυμίσατε πράγματα που έχω λησμονήσει και δεν επιτρέπεται.
Ε.Α.: Τρέχει τόσο γρήγορα η καθημερινότητα που τι να αποθηκεύσει κανείς σ’ αυτό τον εγκέφαλο;
Ερ.: Υπάρχουν πάρα πολλά θέματα που θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας κυρία Αναγνωστίδου. Ελπίζω κάποια άλλη στιγμή να τα ξαναπούμε. Προς το παρόν, ένα ζήτημα που μας απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια, το οποίο εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα, είναι τα «θερμά». Ακόμα το ψάχνουμε. Ανέθεσε ο Δήμος σε μελετητική ομάδα του ΕΜΠ υπό τον Επίκουρο Καθηγητή στον Τομέα Γεωτεχνικής Βασίλη Μαρίνο έρευνα σχετικά με την επικινδυνότητα της περιοχής, αλλά δεν γνωρίζω την κατάληξή της.
Ε.Α.: Αυτό είναι σημαντικό, αυτό θα έπρεπε να γίνει. Οι μελέτες που είχε αναθέσει ο δήμος στο ΙΓΜΕ ερευνούν την επικινδυνότητα των πετρωμάτων. Εκείνο που πρέπει να γίνει πρώτα είναι, να αρθεί η επικινδυνότητα του χώρου εκεί είτε με υποστυλώσεις, είτε με γκρέμισμα, δηλαδή να ανατιναχθούν κάποια βράχια που κρέμονται, είτε με ιδιαίτερες ειδικές κατασκευές για τέτοια κατάσταση. Πρόκειται για πολύ εξειδικευμένα έργα. Αυτά πρέπει να γίνουν πρώτα και μετά να γίνει οτιδήποτε.
Ερ.: Επιτρέψτε μου κάτι γιατί λόγω άγνοιας μπορεί να μην τα λέω σωστά. Αυτές οι μελέτες αφορούν μόνο στο συγκεκριμένο βράχο ή αφορούν και στην ευρύτερη περιοχή η οποία παρουσιάζει κατολισθητικά φαινόμενα; Έχει μία επικινδυνότητα όλη η γύρω περιοχή και όχι αυτός καθ’ αυτός ο χώρος των «θερμών».
Ε.Α.: Εάν θυμάμαι καλά, και πάλι κρατώ μια μικρή επιφύλαξη, η μελέτη του ΙΓΜΕ αφορούσε όχι την ευρύτερη περιοχή αλλά το κομμάτι που είχε ο δήμος την πρόθεση να αξιοποιήσει. Δηλαδή ας πούμε μία ζώνη περίπου 500μ, εάν θυμάμαι καλά. Όπως και να ‘χει αυτές οι μελέτες υπάρχουν στο αρχείο της υπηρεσίας και μπορεί ο οποιοσδήποτε να τις αναζητήσει και να τις συμβουλευτεί.
Ερ.: Κλείνοντας και με βάση την εμπειρία σας, θα ήθελα να μου πείτε, πώς θα έπρεπε να λειτουργεί μια δημοτική Τεχνική Υπηρεσία για να αποδίδει τα δέοντα στην τοπική κοινωνία;
Ε.Α.: Λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές ανάγκες, θα πρέπει να γίνει ένα οργανόγραμμα της υπηρεσίας, βάσει του οποίου θα πρέπει να υπάρχει μια στοιχειώδη στελέχωση, σε επιστημονικό προσωπικό καταρχήν και σε διοικητικό προσωπικό που και αυτό είναι απαραίτητο και θα μπορέσει να παίξει ένα επιτελικό ρόλο. Δεδομένων των συνθηκών και των πολιτικών γενικότερα στη χώρα αλλά και των ευρωπαϊκών πολιτικών, δεν νομίζω ότι μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην αυτοδιαχείριση, στην αυτεπιστασία και στην στελέχωση, όπως είπαμε στην αρχή. Αλλά μία καλή στελεχωμένη υπηρεσία μπορεί να παίξει επιτελικό ρόλο έτσι ώστε να υλοποιείται ο σχεδιασμός. Δηλαδή, να γίνεται ανάθεση μελετών με χρονοδιάγραμμα βάσει των εκάστοτε πολιτικών, γιατί οι υπηρεσίες υλοποιούν πολιτικές, να υλοποιείται το μεγαλύτερο μέρος των δράσεων με τρόπο λελογισμένο. Αναθέσεις μελετών, με έλεγχο, αναθέσεις έργων με έλεγχο. Αλλά αυτό για να γίνει χρειάζεται στελέχωση, δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν μπορεί ένα μηχανικός να μελετά σοβαρά και να επιβλέπει ταυτόχρονα τρία έργα. Δεν γίνεται.
Ερ.: Άρα η πορεία της υπηρεσίας είναι θα έλεγα προδιαγεγραμμένη. Σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε Τεχνικές Υπηρεσίες.
Ε.Α.: Είναι πιθανόν. Έχω διαβάσει ότι έγινε και μία Α.Ε., η ΚΩΑΝ εάν δεν κάνω λάθος η οποία αναθέτει μελέτες. Επειδή δεν το ξέρω δεν μπορώ να πω τίποτα, αλλά εάν δεν έχει και στελέχη πώς μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο;
Ερ.: Με λίγα λόγια πώς βλέπετε εσείς σήμερα να λειτουργούν οι Τ.Υ.;
Ε.Α.: Με φιλότιμη προσπάθεια πολύ λίγων στελεχών που έμειναν. Και δεν ξέρω πώς λειτουργούν. Μάλλον δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Τόσα λίγα στελέχη που έχουν μείνει, με τα έργα που πρέπει να γίνουν σε όλο το νησί, γιατί δεν είναι μόνο η πόλη της Κω είναι και οι Δημοτικές Κοινότητες που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες σε έργα υποδομής σε σχέση με την πόλη.
Ερ.: Πηγαίνουμε ανάποδα. Για πολλά χρόνια οι Τ.Υ. παρήγαγαν ένα μεγάλο έργο και αντί αυτό να το μεγαλώσουμε, το εξαφανίζουμε.
Ε.Α.: Ναι και σας διαβεβαιώνω ότι με λυπεί πάρα πολύ γιατί εγώ πήγα εκεί μαζί με άλλους ανθρώπους και δουλέψαμε με την ψυχή μας για να στηθεί αυτός ο μηχανισμός και να παράξει έργο. Και νομίζω ότι υπήρξε παραγωγή έργου, παρ’ όλα τα λάθη και τις παραλείψεις. Έγινε έργο προς όφελος της πόλης. Πραγματικά με λυπεί αυτό το πράγμα. Δεν ξέρω να σας απαντήσω και δεν θέλω και να το συζητήσω. Πονάει.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
